โฉมยงค์งามสง่า ก๋ากั้น

ขนงงาม งามซ้ายขวา พู่ระหงส์

งามแน่งน้อย นวลนาง ละออองค์

ทับสบง สง่าเผย เจ้าเทียมเมือง

อาจจะเป็นโชคชะตาที่ทำให้ปวรุศได้พบกับ 'พี่สาว' ที่เคยช่วยชีวิตเขาจากการถูกรถชนเมื่อสิบห้าปีก่อน

อ้อมกอดนี้

มือคู่นี้...

มันยังคงอุ่นร้อนไม่จางหาย

แม้ทุกคนจะคิดว่าเขาหลงงมงายเชื่อว่าความฝันคือความจริง แต่ปวรุศเชื่อมั่นว่ามันคือ 'ความรัก' อย่างสุดซึ้ง ว่าสิ่งที่เขาได้เจอคือ 'เจ้าเทียมเมือง' ผู้สวยงามราวภาพวาดที่เขาเก็บประดับในใจมาช้านาน

สิบห้าปีผ่านพ้นไป บนถนนเมืองกรุงเส้นนี้

เธอนั่งบนเสลี่ยง ถูกแบกหามจากชายกำยำนุ่งโสร่ง ใบหน้าสวยหวานชวนฝัน ความอ่อนโยนของเธอ อ้อมกอดของเธอ ดวงตาของเธอ ไม่เคยเลือนลางในความทรงจำปวรุศ

เพราะถนนเส้นนี้...

ขบวนโบราณที่ดูเลิศหรูอลังการตรงหน้าอาจเป็นอีกโลกหนึ่งที่อุบัติขึ้นเพียงชั่วคราวดั่งความฝัน แต่สัมผัสอุ่นร้อนของพี่สาวกลับเป็นความจริงเพียงหนึ่งเดียวที่ปวรุศเฝ้ารอคอยมาเนิ่นนาน

'สัมผัสอุ่นร้อนตรงแก้มนี้ยังตราตรึงว่าพี่สาวคือมนุษย์ ไม่ใช่วิญญาณอย่างที่ใครพูดถึง'

#เจ้าเทียมเมือง

*ที่จริงเราไปฟังเรื่องผีเกี่ยวกับขบวนโบราณมา ว่ากันว่าห้าสิบปีก่อนคนขับรถไฟเห็นขบวนโบราณที่มีผู้คนแต่งชุดสมัยร.5 อุบัติขึ้นบนรางรถไฟอย่างพิศดาร ว่ากันว่าอาจจะเป็นอีกหนึ่งมิติที่ทับซ้อนกันบนโลกใบนี้ ทั้งนี้ทั้งนั้น เราฟังเอาสนุก และมีความคิดอยากเอามาแต่งเป็นเรื่องสั้นผสมความโรแมนติกคงสนุกพิลึก จึงเกิดมาเป็นเรื่อง 'เจ้าเทียมเมือง'

ปล.กลอนอะไรไม่รู้ไม่ชี้ รู้แต่ว่าฉันอยากแต่งกลอน!

คิดคำนึงไกลสิบลี้มิเท่าลบเลือน

แต่ไยไม่สามารถบีบบังคับหฤทัยทิ้งเจ้าได้...