"

ดอกไม้งามย่อมมีหนามที่เป็นพิษ

ดอกไม้บางชนิดดอกเป็นพิษ

แต่ทำตัวเหมือนดอกไม้งาม

"

ลาเลีย

-ดอกเป็นช่อสีม่วงเล็กเหมือนดอกเข็ม ดอกที่โตเต็มที่จะแย่งสารอาหารกันจนเหลือแค่สามดอกสุดท้าย เพียงแค่สามดอกก็เพียงพอแล้วสำหรับใช้สกัดเป็นยาพิษชั้นดี ยาพิษที่ไม่สามารถรักษาให้หายได้

*ดอกไม้ชนิดนี้เราอุปโลกน์ขึ้นมาเองไม่มีอยู่จริงนะคะ

ผมไม่ใช่ลูกรักพ่อ ไม่เคยใช่และไม่เคยเป็น ลูกชายที่เกิดจากภรรยานอกสมรสที่อ่อนแอแบบนี้เป็นตัวเลือกที่ดีในการส่งไปเป็นของบรรณาการให้พื้นที่ทางตอนเหนือ พื้นที่ที่อากาศไม่แตกต่างจากอารมณ์คนที่นี่ ถึงจะมีพ่อเป็นผู้ปกครองดินแดนทางทิศตะวันตกแล้วยังไง มันก็ไม่ได้ช่วยทำให้คนอื่นมองผมดีขึ้น มีแต่มองต่ำลง ต่ำลง

"แม่มันมักมาก ริอาจเอาตัวเองไปให้ท่านธายุกรเชยชม คลอดลูกออกมากลับไม่ทำประโยชน์อะไรสักอย่างให้ปราจิภา สมน้ำหน้ามัน"

"ที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะมันได้สายเลือดต่ำๆ จากแม่มันมาไง ถ้าได้สายเลือดดีๆ มันคงเจริญเหมือนอย่างแฝดทั้งสองนั่นแหละ อย่าให้กูเทียบกับผู้หญิงอย่างคุณธาริกาเลย มันจะตกต่ำไปมากกว่านี้อีก ฮา ฮ่า ฮา"

"แม่มึงยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อเงินเหรอวะเนียร มึงล่ะ เอาตัวเข้าแลกเหมือนแม่มึงมั้ย? "

เป็นแบบนี้สู้เกิดมาในครอบครัวที่ยากจนยังดีเสียกว่า ครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตากัน ครอบครัวที่ผมไม่เคยสัมผัสถึง เพราะผมไม่เคยมีสิ่งนั้นเลย

JK Writer-Y