“ฝ่าบาทได้โปรดอย่าทำเช่นนี้เลยพะยะค่ะ” เสียงจากเหล่าเสนาอํามาตย์ร้องห้ามโหวกเหวกโวยวายกันไปท้องพระโรงเมื่อจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่คิดจะปลิดชีพพระมเหสีของตนด้วยดาบเล่มยาว

“หึได้ ข้าจะไม่ฆ่านางแต่ข้าจะทำให้นางทรมานเจ็บปวดมากกว่าที่ข้าเจ็บเป็นร้อยเท่าพันเท่า พวกเจ้าจงไปจับทหารนายนั้นมาทรมานพร้อมกับนางซะ”

“ขอรับฝ่าบาท”

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นเกิดขึ้นพระองค์ก็ทรงเสียพระทัยเป็นอย่างมากจนแทบจะกินไม่ได้นอนไม่หลับได้แต่คิดทบทวนในสิ่งที่ตัวเองทำผิดพลาด คิดถึงสาเหตุที่ทำให้คนรักแปลเปลี่ยนพระทัยไปรักชายอื่น

‘ข้ามันไม่ดีตรงไหนเหตุใดใจเจ้าถึงแปลเปลี่ยน’ พระองค์ได้แต่พร่ำเพ้ออยู่นานไม่ยอมพบปะผู้คนไม่ยอมเสวยอะไรทั้งสิ้น จนวันหนึ่งพระองค์ได้ตัดสินใจที่ปลิดชีพของตนเองโดยการใช้ดาบแทงเข้าที่หน้าอกข้างซ้ายก่อนจะสิ้นชีพพระองค์ได้ตรัสไว้ว่า

หากชาติหน้ามีจริงข้าจะตามหาคนที่รักข้าจากใจจริงและจะไม่ทำให้เขาเสียใจเป็นอันขาด