นางถูกยกเลิกงานเเต่งงานอย่างกระทันหัน..   ด้วยเหตุผลเพียงว่านางนั้นมีจิตใจที่ริษยาเกินไป..  เเน่หละ เป็นใครจะยอมทนอยู่เฉยได้ เมื่อเห็นคนรักของตนกำลังจะมีรักใหม่กับสตรีที่ได้ชื่อว่าเป็นสหาย ที่โตมาพร้อมกัน  ไม่เพียงเเต่รักที่ยอมเสียไม่ได้ศักดิ์ศรีของนางก็เช่นกัน

นางจึงคิดหาหนทางขัดขว้าง  กลั้นเเกล้งนางเพื่อนสนิทตัวดีสารพัด เเต่จนเเล้วจนรอด ก็มิอาจต้านความไร้มโนธรรมของทั้งเขาเเละนางได้..  ในห้องหอนั้นควรจะเป็นนางที่นั่งดื่มน้ำจันทร์กับเขา 

เเต่เเล้วสวรรค์กลับไม่มีตา  เหตุใดนางเเพศยากับชายใจโลเลจึงได้ครองคู่...  มีเพียงเเต่นางเท่านั้นที่ต้องทนทุกข์ เเบกรับความอัปยศ..

เเละในตอนนั้นนางได้ตัดสินใจ สวมชุดขาวมุกทำด้วยไหมจากเปอร์เซียที่เขามอบให้นางเป็นของขวัญอายุได้สิบหกหนาว  นางบุกไปที่หน้าห้องหอเเละได้ใช้มีดสั้นลายนกยวนยางเล่มนั้น...  ปักลงไปที่ตรงอกด้านซ้าย ณ ที่มีหัวใจของนางที่กำลังเต้นอยู่

เเต่ก่อนที่นางจะลงมือกระทำนั้นได้กล่าวประโยคหนึ่ง  "ข้ายอมให้ทั่วล้าด่าว่าเป็นสตรีโง่งม  ดีกว่าต้องทนรับความอัปยศอย่างเช่นพวกเจ้ากระทำต่อข้าไปจนชั่วชีวิต   ข้าขอตายอย่างกิ่งเหมย ยึดมั่นในรักเดียว!!"

สิ้นประโยคนางก็ปักมีดสั้นนั้นลงไปโดยไม่ลังเล..  เลือดไหลออกจากกายนางในปริมาณที่มากมายนัก..  ในที่สุดนางก็สิ้นใจลงไปตรงนั้นในไม่กี่อึดใจ

อาภรณ์สีขาวมุกเปลี่ยนเป็นสี่เเดงราวกลับถูกย้อมด้วยกลีบกุหลาบ  หากเเต่นี้มันคือเลือดสดๆที่ไหลหลั่งออกมาจากกายนางทั้งสิ้น