[ซันภัทร]

หล่อ...

หล่อมาก...

ชายหนุ่มที่ดูจากหน้าตาน่าจะอายุราวๆ ยี่สิบกลางๆ น้อยกว่าเขาร่วมสิบปี ร่างที่สูงจนแม้กระทั่งผู้ชายตัวสูงอย่างภรัณยูยังยอมแพ้บวกกับไหล่กว้างและช่วงตัวที่แม้จะอยู่ในโค้ทยาวสีครีมก็ยังดูออกไม่ยากว่าอุดมไปด้วยมัดกล้ามผิดกับเขาที่ตัวบางจนโดนทักว่าไม่สบายอยู่บ่อยครั้ง เส้นผมสีดำสนิทตัดซอยตามสมัยนิยม คิ้วเข้มรับกับจมูกโด่งเป็นสันและนัยน์ตาคมสีควันบุหรี่ บวกกับรอยยิ้มที่แม้จะเป็นเพียงการยิ้มมุมปากแต่กลับทำให้คนมองหน้าแดงอย่างไม่ทราบสาเหตุ

ทั้งที่ปกติไม่เคยสนใจคนอายุน้อยกว่าแท้ๆ

"เกทจะปิดแล้วนะครับ"

เสียงทุ้มน่าฟังเอ่ยเตือน จนคนที่เกือบลืมไปแล้วว่าตัวเองอยู่ในสภาวะสุ่มเสี่ยงจะตกเครื่องรีบลากกระเป๋าไปยังจุดหมายปลายทางทันที

แม้จะเสียดายที่ไม่ได้ถามแม้แต่ชื่อ แต่ร่างโปร่งก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากนัก

ช่างเถอะ....

คงไม่ได้เจอกันอีกแล้วล่ะ...

--------------

[เชษฐ์มีน]

"หมื่นนึงเหมาทั้งคืน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปส่ง พอมั้ย? "

"หมื่นนึง?! " มีนทวนคำเสียงหลง ร่างบางรีบส่ายหน้าพรืด "เยอะเกินไปแล้วครับ! "

"นี่เธอคิดว่าตัวเองมีค่าน้อยขนาดนั้นเลยเหรอ? " ธีรเชษฐ์ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ "อย่าดูถูกตัวเองแบบนั้น"

แค่มาทำอะไรแบบนี้ก็ดูถูกตัวเองมากพอแล้วล่ะครับ....

------------------

ขอควรรู้สำหรับนิยายเรื่องนี้

1.อ่านเดี่ยวๆได้ แต่ถ้าอยากรู้เรื่องแบบทุกซอกทุกมุมก็ควรอ่านคู่กับนิยายเรื่องอื่นของหมูน้อยนะคะ

2.เรื่องนี้มีคู่หลักอยู่สองคู่ตามที่กล่าวไว้ด้านบน

3.พระเอกกับนายเอกในเรื่องน่าจะอายุห่างกันที่สุดในจักรวาลของหมูน้อยแล้วนะคะ เตือนไว้เผื่อใครไม่ชอบ อิอิ