四季如春 Forever Spring

นับตั้งแต่วันในฤดูใบไม้ผลิวันนั้นที่เราได้พบกัน ก็ราวกับว่ามันจะคงอยู่ตลอดกาล

คนมักนำเอาฤดูใบไม้ผลิมาเปรียบเปรยกับช่วงเวลาของการเป็นวัยรุ่น

สำหรับจินเหวินเหอที่ได้ย้อนกลับไปในอดีตและได้ใช้เวลาในช่วงวัยรุ่นใหม่อีกครั้ง

เขาอยากจะให้ฤดูใบไม้ผลินี้คงอยู่ตลอดกาล เพราะเขาคิดว่ามันเป็นช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดของปี

และยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นช่วงเวลาที่เขาได้พบกับคนคนหนึ่งเป็นครั้งแรก

คนที่ตอนหลังได้เปลี่ยนทุกวันในทุกฤดูของเขาให้อบอุ่นสดใส

เหมือนดั่งฤดูใบไม้ผลินั้นคงอยู่ชั่วกาล

-------------------------------------------------------

“สัญญาแล้วห้ามคืนคำนะ” 

ผู่จื้อเหยียนยิ้มกว้างพลางยื่นมือออกมาหมายจะทำสัญญา

เหวินเหอนิ่งงันไปในเสี้ยววินาทีหนึ่ง ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะยกยิ้มบางๆ

แล้วยื่นมือออกมาแตะกลับเบาๆ “สัญญาแล้วไม่คืนคำ”

ที่ข้างกาย เด็กชายที่ไม่ค่อยพูดนักก็ยื่นมือออกมาช้าๆ เอ่ยพร้อมนัยน์ตาที่สื่อเป็นรอยยิ้มว่า

“พี่เหวินเหอ ท่านก็ทำสัญญากับข้าด้วยสิ”

จินเหวินเหอยื่นมือไปหาอีกฝ่าย ฝ่ามือของทั้งสองแตะกันไม่แรงไม่เบาเกิดเป็นเสียงดังแปะเบาๆ

พร้อมกับน้ำเสียงเรียบง่ายที่ดังขึ้นว่า

“สัญญาแล้วไม่คืนคำ”