"เจ้าแน่ใจแล้วรึตงฟาง ว่าต้องการเพียงแค่ออกไปใช้ชีวิตเช่นคนสามัญ​ทั่วไป?"

"​แน่ใจพ่ะย่ะค่ะ ที่กระหม่อมยอมกลืนยาพิษเข้าไป ก็เพื่อแลกเปลี่ยนกับการออกไปใช้ชีวิตเป็นของตนเองสักครั้ง​ เยี่ยงคนทั่วไปเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ"

"ข้าก็นึกว่าเป็นเพราะบุตรบุญธรรม​งดงามผู้นั้นเสียอีก แต่จะว่าไปแล้วตัวเจ้าเอง ถึงแม้นมิได้เป็นบิดาผู้ให้กำเนิดแท้ๆ แต่ก็ยินยอมสละตนเองจากยศตำแหน่ง​ที่ข้าจะอวยให้ เพียงเพื่อขอกลับไปดูแลบุตรชายต่างสายเลือดเช่นนี้​นับได้ว่ามีหัวใจที่ประเสริฐ​ยิ่ง! "

เฉินสื่อเอ่ยปากนับถือสหายวัยเยาว์ที่เติบโต​มาด้วยกันตั้งแต่​ครั้งยังเด็ก ​ซึ่งได้พ่วงตำแหน่ง​เงาของตนเองไปด้วยอีกหน้าที่หนึ่ง อย่างชื่นชม​ในความดีมีเมตตา​จากใจจริง

" นี่หากว่าเป็นผู้อื่น​ มิใช่เจ้า ข้าคนนี้คงคิดว่าเป็นบุรุษ​ฉกรรจ์​มาขอลาออกจากราชการ​ เพื่อไปใช้ชีวิต​อยู่​ภายนอกกับฮูหยิน​ลำพังสองคนเฉกเช่นสามีภรรยา​อย่างหวานชื่นเสียแล้วหึหึ" เฉินสื่อกล่าวเย้าสหายเสร็จ​ก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้

" จะว่าไป... บุตรชายบุญธรรม​ของเจ้าเองนั้น มีอายุได้กี่ขวบปีแล้วรึ ตงฟาง?"

"สิบสี่พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท"

"อืม... กำลังน่าเอ็นดู"

" พ่ะย่ะค่ะ....กำลัง...น่าเอ็นดู"

1.เรื่องนี้เป็นเรื่องของตงฟางองครักษ์​เงาของเฉินสื่อใน เสน่หา​ชายา​อัปลักษณ์​นะคะ เหตุผล​ที่ตงฟางทำไมถึงยอมกลืนยาพิษเข้าไป

2.สืบเนื่อง​จาก​มีนักอ่านบอกว่าncยังไม่ค่อยสมจริงและมีคำเรียกที่ยังไม่เข้ากันกับเนื้อหามาหลายท่าน เราเลยถือโอกาสนี้ฝึกเขียนncมันซะเลย ฉะนั้นแล้วอย่าได้คิดเสพเนื้อหาจากเรื่องนี้นะคะเพราะมันจะมีแต่ ถ้อยคำลามก​และฉากเรียกเลือดเท่านั้น

3.ไม่รู้ว่ากี่ตอนจบ แต่น่าจะ​ไม่ถึงสิบตอนแน่นอน เพราะจบเรื่องนี้ก่อนเราถึงจะไปรีไรต์ เสน่หา​ชายา​อัปลักษณ์​อีกที เนื่องจากแก้คำผิดไปหลายรอบแล้วมันห่อเหี่ยว​ในใจเหลือเกิน จึงขอมาหาแรงบันดาลใจ​กลับไปรีไรต์ก่อนนะคะ