เซียนเสน่หา

-------------------------------

“ไยพวกเราต้องกลับมาอยู่ในร่างนี้ด้วยเล่า”

เสวี่ยไป๋ก้มลงมองมืออ้วนกลมหยิบจับสิ่งของใดก็ลำบากของตนด้วยความขัดใจ

เป็นเด็กไม่เห็นมีดีสักอย่าง ขาก็สั้นเคลื่อนไหวก็ช้า แถมมือยังเล็กหยิบจับของลำบาก สิ่งของรอบข้างก็ดูใหญ่โตไปหมด ช่างลำบากโดยแท้

“ไว้เจ้าตัดสินใจจะเป็นฮูหยินของข้าเมื่อใดค่อยกลับคืนร่าง หาไม่...ผู้เฒ่าอย่างข้าเกรงว่าจะต้องมีสักวันที่ถูกเจ้าล่อลวงขึ้นเตียง แล้วต้องน้ำตาตกในเพราะถูกเจ้าเล่นสนุกแล้วทิ้งขว้างเป็นแน่”

ร่างชราลุกจากโต๊ะหัวเราะหึๆ ในคอ รีบสาวเท้าก้าวออกจากห้องก่อนที่เด็กน้อยที่เบิกตาค้างมองเขาอย่างตกตะลึงจะคืนสติ

โครม!

“ตาเฒ่าวิปลาส! บ้านเจ้าสิชอบล่อลวงคนขึ้นเตียง เจ้าตัวร้าย...ข้าเสวี่ยไป๋ไม่มีทางล่อลวงเจ้าขึ้นเตียง! ”

------------

เป็นแนวเทพเซียนที่ไม่อิงเทพเซียนของจีน

จะเป็นแนวที่อิงตามใจคนแต่งมากกว่า

(น่าจะเป็นแนวเทพเซียนเรื่องแรกของคนเขียนเลย)

เรื่องนี้แต่งจบแล้วกำลังอยู่ระหว่างตบพล็อตให้เข้าที่เข้าทางมากขึ้น

ฝากติดตามและเอาใจช่วยด้วยนะคะ ^ ^