‘กูชอบมึง..’

คนนึงเเสร้งสวมหน้ากากรอยยิ้ม ทำตัวสดใส ร่าเริงทั้งที่ข้างในใจนั้นพังยับเยินซะไม่เหลือชิ้นดี...

‘กูคิดกับมึงเเค่เพื่อนว่ะ’

คนนึงนึกสับสนลังเล ไม่ยอมรับหัวใจตัวเอง เเละสุดท้ายก็ต้องเสียคนที่รักไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ...

**คำเตือนสะเทือนไต!!**

นิยายเรื่องนี้เกิดจากความขี้มโนของไรท์เอง เป็นเเนวเเอบรักเพื่อนเเต่ไม่ได้สมหวัง มีเนื้อหาค่อนข้างปวดตับทะเทือนไตเลื้อยลงไปยันไส้ติ่ง!! มาม่ามาเต็ม!! ใครมีจิตใจที่อ่อนโยนโลกสวย เชิญกดออกครับ!!!

- ไรท์ -

**ความรักมีล้วนเเล้วเเต่มีหลากหลาย นิยายเเนวรักเพื่อนก็เช่นกัน ส่วนใหญ่มักจะสมหวังกัน เเต่ถ้าไม่ล่ะ... ไรท์อยากให้เห็นว่าการเเอบรักใครคนนึงไม่ใช่เรื่องที่ผิด เเต่ถ้าเค้าคนนั้นกลับไม่เคยมองเกินคำว่า'เพื่อน'กับเรา เเล้วเราก็ต้องตัดสินใจที่จะเก็บคำว่ารักนับล้านคำไว้ในใจ เพื่อไม่ให้เสียเค้าไป เเค่เค้ามีความสุข เราก็พอใจ เเค่เค้ายิ้มได้ เราก็ยิ้มตาม ถึงเเม่ว่าคนที่ยืนอยู่ข้างกายของเค้าจะไม่ใช่เราก็ตาม... #รักที่พูดไม่ได้ :) **

ปล.1 บุคคลในภาพไม่ได้มส่วนเกี่ยวข้องใดๆ เป็นเพียงอิมเมจของตัวละครเท่านั้น

ปล.2 เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น