โรงเรียนเดอะซัน (The Sun) เป็นโรงเรียนเก่าแก่และมีชื่อเสียงที่สุดระดับประเทศ

มีเพียงห้อง 7 เป็นห้องเดียวที่ถูกเรียกชื่ออย่างสวยหรูว่าห้อง “VIP”

แต่มีเพียงคนภายในโรงเรียนเท่านั้นที่รู้ดีว่า “ห้อง VIP”

ความจริงแล้วเป็นห้องที่รวบรวมของเด็กที่ถูกอาจารย์ฝ่ายปกครองลงความเห็นว่า “เกินควบคุม”

เด็กคนใดที่มีความเป็นตัวเองจนสุดโต่ง แม้จะเก่งแต่ไม่อยู่ในกฎระเรียบของโรงเรียน เด็กคนนั้นจะถูกประทับตราด้วยตัวอักษรสีแดงในสมุดพฤติกรรมว่า “NC” ที่ย่อมาจาก “No Control”

...............................................................................................................................

โครม!!!!!!!!!!!

เสียงดังลั่นเมื่อสักครู่ ทำให้ทั้งห้องเงียบกริบ แล้วหันไปมองยังต้นเสียงที่หลังห้องทันที

คนที่ผลักเก้าอี้ลงไปกองกับพื้น เป็นเด็กผู้ชายตัวผอม ๆ ร่างสูงพอประมาณ ผิวขาว ตาโต ที่หูของเขามีต่างหูเรียงร้อยตามใบหูมากกว่า 10 อัน มันเข้ากับผมเขาที่ปล่อยยาวลงมาปิดหน้าครึ่งหนึ่ง ชายเสื้อนักเรียนถูกปล่อยลอยชาย

“แบชเชอร์! เธอทำอะไร?””

ครูเอมม่าร์ ครูผู้ได้ชื่อว่าดุที่สุดในโรงเรียนตวัดเสียงถามอย่างไม่พอใจ

“มันขวางทาง!”

เขาตอบเสียงแข็ง ในขณะที่นั่งลง มืออีกข้างหนึ่งก็เหวี่ยงกระเป๋าลงบนโต๊ะอย่างไร้อารมณ์”

“พ่อ แม่เธอคงไม่มีเวลา อบรมสั่งสอนซินะ ถึงได้ทำตัวต่ำขนาดนี้”!”

ปัง !

มือเรียวทุบโต๊ะเต็มแรง ทั้งครู ทั้งเพื่อนสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ

“เรื่องของผม ยุ่งอะไรด้วยเล่า!””

แบชเชอร์ตะโกนสุดเสียง

ใบหน้าขาวของครูเอมม่าร์ซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากสั่นระริกเพราะเธอเพิ่งสำนึกได้ว่า เด็กที่อันตรายที่สุดของห้อง VIP คือ แบชเชอร์ เด็กหนุ่มคนนี้!

“โถ่! เว้ย!”

โครม!

เขากระแทกเสียง พร้อมกับพลักเก้าอี้ให้พ้นทางแล้วคว้ากระเป๋าออกไปข้างนอก

“เบื่อเว้ย!””

แบชเชอร์ ดึงบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากสงเกง ยัดเข้าปากก่อนเดินไปด้านหลังโรงเรียน

ราฟาเอล เด็กสาวที่นั่งข้าง ๆ แนนนี่ มองตามเด็กชายที่พลุนพลันออกไปจากห้องอย่างเป็นห่วง

“พวกเธอเห็นรึยัง! เพื่อนเธอมันเลวแค่ไหน เด็กนรกชัด ๆ””

เสียงสั่นๆ ของครูเอมม่าร์เอ่ยขึ้นเมื่อแน่ใจว่า ‘เจ้าเด็กวายร้าย’นั่นจะไม่ได้ยิน

เพื่อน ๆ ที่เหลือในห้องเรียนต่างทะยอยเดินออกจากห้องทีละคนแทนคำตอบของพวกเขา

“หยุดน่ะ! ฉันยังไม่อนุญาตให้ใคร หน้าไหนออกไปจากห้องทั้งนั้น”!”

ครูเอมม่าร์โวยวายขึ้น แต่ไร้ผล พวกเขาทำราวกับว่าไม่มีเธออยู่ในห้อง

กิ๊ฟซี่สาวมั่น เชิดคางเล็กน้อย ขายาว ๆ เดินเฉียดอาจารย์เสียจน ครูเอมม่าร์ไม่มั่นใจในความปลอดภัยของตนเอง จนต้องถอยกรูไปชิดกระดานดำ

“สิทธิมนุษย์ชนค่ะ”

กิ๊ฟซี่ เอ่ยก่อนเดินเชิดออกไป”

คนถัดมา คือ รอสโซว์ เขาเอ่ยหน้าตายว่า “ฟ้าไม่มีตา””

“อาจารย์ล้ำเส้นมากไปค่ะ””

แคททรี่ หญิงสาวร่างบาง ผมหยักโศกบอกกับครูก่อนเดินผ่านหล่อนไป

“หน้าตาก็สวยนะ ไม่น่าอายุสั้นเลย”

ฟาโรว์ ส่ายหน้าสุดแสนเสียดาย แล้วเดินผ่านไป”

ปีเตอร์หนุ่มผิวเข้มร่างยักษ์ เปาปลายนิ้วมือที่ทำเป็นกระบอกปืน แล้วเล็งเป้ามาที่ครูเอมม่าร์

“ปลิ้ว!”

ราฟาเอล สาวห้าวประจำห้อง 6/7 ใช้มือเชือดคออย่างสยดสยอง

มาร์ค แบกกระเป๋าสีดำไว้ด้านหลังด้วยนิ้วเพียงสองนิ้ว แล้วโบกมือลากลางอากาศ ทั้ง ๆ ที่ไม่หันกลับมามองด้านหลัง

“Bye bye baby””

และคนสุดท้ายที่เดินออกจากห้องคือ นีน่า หัวหน้าห้อง 6/7

“เธอก็จะไปกับเขาด้วยรึหัวหน้า”?”

ครูเอมม่าร์ถามอย่างมีความหวัง

“ครั้งนี้ครูทำเกินไปค่ะ สิ่งหนึ่งที่ครูยังไม่รู้ คือ พวกเราทุกคน ดีกว่าที่คิด””

เสียงหนักแน่น ทรงอำนาจอย่างประหลาดของนีน่าเอ่ยขึ้น หล่อนสบตาครูที่เคยศรัทธาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเดินจากไป

“อ้ายยยยยย ไอ้พวกเด็กนรก เด็กเวร !@#$$$#$#%%&^^*%$$#@@@…กรี้ดดดด จะไปตายที่ไหนก็ไป!”