“บอกจะปลดเองแต่ก็นั่งนิ่งเป็นก้อนหินงั้นบัวปลดให้นะคะ อานิคจะได้หายใจสะดวกไม่อึดอัดรึไงเนี่ย”

        สาวน้อยพามือซุกซนไปปลดกระดุมสีขาวให้หลุดออกจากกัน ตั้งแต่จำความได้อานิคของเธอแต่งตัวดีเสมอวันนี้ก็เช่นกัน แค่ไปรับเธอที่สนามบินไม่กี่นาที อานิคก็จัดเต็มเหมือนทุกครั้งคือสวมเชิ้ตสีขาวเรียบกริบแถมตัวก็หอมกรุ่น

        “อานิคร้อนเหรอคะ เหงื่อออกเยอะเลย” บัวชมพูแกล้งถามด้วยความห่วงใยทั้งที่ก็รู้สาเหตุของเหงื่อที่มันกำลังท่วมตัวคุณอาสุดหล่อ

        ที่บอกว่าอานิคแต่งตัวดีเสมอก็คือเธอไม่เคยเห็นเขาใส่เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มแบบอื่นเลยนอกจากเป็นทางการคือสวมสูท ผูกไท กางเกงขายาวแต่มีอยู่วันหนึ่งตอนที่ยังอยู่ลอนดอนเธอโทรมาหาตอนเช้าตรู่เพื่อเซอร์ไพรส์แล้วก็เซอร์ไพรส์จริงๆ เพราะอานิคเพิ่งอาบน้ำเสร็จนุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว

        ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่เคยลืมภาพความล่ำสัน…ใหญ่ยาวของอานิคได้เลย