"เมิง!"

"เมิง!!"

"เมิง"

"เมิง"

"เป็นเหี้..ไรของมึงเนี่ย? เรียกกุเพื่อนั่งก็ไม่ได้ไกลกันนะชาตะโกนเพื่อ"เนี่ยไอ้เพื่อนบัดซบที่โง่ยิ่งกว่าลูกเป็ดขี้เหร่!! (ตาโบ๋ หูกวางแถมเป็นควายด้วยเลยเอ๊า) แต่คนที่โง่กว่าดันเป็นฉันใบชาคนนี้นี่เองจ้าาา

"คือ.. กู.."

"มึงเมา!!"เนี่ยก็เป็นซะแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะคุยกันรู้เรื่อง

"งั้นมึงฟังคนเมาพูดน่ะ" ฉันเลยตัดปัญหาซะเลยเบื่อฟังชินต์มันพล่ามแต่เอาเข้าจริงๆคนที่พล่ามดันเป็นฉันเองไง

"กู ชอบ มึง อิอิ!"สามคำสั้นๆ เพื่อนกันมันต้องแมนๆแบบนี้ดิขืนมัวเนียมอายเดี่ยวหมาได้คาบไปแด๊กฟรีแต่เหมือนสวรรค์จะไม่เข้าข้างคนโง่แบบใบชาคนนี้นะ

"กู ไม่ เอา เพื่อน!!" สี่คำสั้นๆที่โคตรจุกอก แมร่งคบกัน(เป็นเพื่อน)มาตั้งกี่ปีมาตัดเหยื่อใยกันทำไมตอนนี้เล่าเธอ เหมือนหมาอะที่โดนเจ้าของดุเข้าให้ ตอนนี้ฉันเลยทำได้แค่นั่งเป็นหมางอยแทน

"ชา เก็บศพมันทีดิ!!"

"ไม่เว้ย!!"ฉันปฎิเสธเสียงแข็งแร่นอนละว่าเพิ่งจะโดนคน(เมา)ที่โคตรหล่อหักอกมาแล้วฉันก็หน้าบางเกินกว่าที่จะดูแลคน(เมา)ที่เพิ่งหักอกฉันเมื่อกี้นี้ได้หรอกนะ

"เถอะน่าาา ครั้งนี้ครั้งเดียว!!"แต่ไอ้เพื่อนตัวดีก็ช่างขยันขยอให้ฉันดูแลคนเมาอยู่ดี

"เออก็ได๊!!"ฉันตอบรับคำเพื่อนเสียงสูงก่อนจะเดินเข้าไปรับร่างของชินต์เขาจากอีกมุมนึงของร้านแทน

'คนเหี้..ไรตัวหักซิบหาย!!'

#ฝากนิยายอีกเรื่องของเขาด้วยนะ