"ทะไมพี่ถึงต้องหนีด้วยล่ะครับ" ผมร้อนรนกับอากัปกิริยาของคนตรงหน้า ใบเฟิร์น พี่สาวฝาแฝดของผมกำลังโกยทุกอย่างที่อยู่ในลิ้นชักหัวเตียงลงกระเป๋าแบรนด์เนมยี่ห้อแพงอย่างไร้การทะนุถนอม ข้างกายเธอมีกระเป๋าใบใหญ่ที่อัดแน่นไปด้วยเสื้อผ้าราคาแพงจนคับแน่นแทบปริแตกอีกสองใบ

"อย่าถามมากน่าข้าวฟ่าง ถ้าไม่ช่วยก็ไปดูหลาน แล้วเลิกเซ้าซี้ฉันซะที คนยิ่งรีบๆอยู่" พี่สาวผมตวาดเสียงดังลั่นห้อง จากนั้นไม่กี่วินาทีเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เป็นคุณแม่ที่เปิดประตูเข้ามา

........................

"ใบเฟิร์น! เธอกล้าดียังไงถึงได้ขโมยลูกมาจากฉัน" แรงบีบจากมือแกร่งที่สอดเข้าใต้ท้องแขนแล้วเหวี่ยงผมลงกับพื้น ทำเอาก้นผมล้มจ้ำเบ้าลงอย่างแรง โชคยังดีที่ผมไม่ยอมปล่อยมือจากการกอดรัดเด็กน้อยในอ้อมอก แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็สร้างความตกใจให้ผมพอดู

"นังแพศยา วันนี้ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไปอีกเป็นหนที่สอง" ผู้ชายตรงหน้าที่กำลังชี้นิ้วด่าผม เขาดูไม่ออกหรือไง ว่าผมไม่ใช่พี่สาวฝาแฝด

........................

"ฮึก ปะปล่อยผมไปเถอะนะ ผมไม่เคยทำอะไรให้คุณ ได้โปรด..."

"นายอาจจะไม่เคย แต่พี่สาวร่านๆของนาย มันก็ไม่แน่"

ผมบิดเร้ากายร้อนไปมา สองแขนถูกตรึงกับเสาเตียงพร้อมร่างกายเปลือยเปล่าหลังจากลืมตาตื่นขึ้นในยามค่ำ