อารัมภบท

23 มีนาคม พ.ศ. 2561

“สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ”

พุทธทาสภิกขุ

เหมือนเป็นเพียงวันทำงานปรกติอีกวันหนึ่งของทั้ง นภา และ วิชัย ที่ทั้งคู่ต่างก็อยากให้หมดวันเพื่อกลับมาพบกัน

ไม่มีสัญญาณใดใดบ่งบอกถึงความผิดปรกติภายในร่างกายของ นภา ทั้งทั้งที่มีบางสิ่งกำลังก่อร่างสร้างสัญญาณชีพภายในท้องน้อยน้อย ที่ทั้ง นภา และ วิชัย ต่างก็เพียรพยายามกันมาตลอด...

29 เมษายน พ.ศ. 2561

ขีดสีแดงจางจางสองขีดค่อยค่อยปรากฏขึ้นที่แผ่นทดสอบการตั้งครรภ์ นภา ร้องเรียก วิชัย เสียงดังด้วยความตื่นเต้น

หลัง วิชัย มองดูด้วยสีหน้านิ่งนิ่ง พร้อมตั้งคำถาม “แปลว่าอะไรอ่ะ”

นภา ยื่นกระดาษบรรยายความสีขาวพร้อมกับบอกให้ไปอ่านเอาเอง

วิชัย รับมาอ่านพร้อมกลับเดินออกไปรดน้ำต้นไม้ต่อ แต่ในความเป็นจริงนั้น วิชัย เองก็แทบจะซ่อนรอยยิ้มไว้ไม่อยู่

นภา บอก “นึกว่าจะร้องไห้ซะอีก”

3 พฤษภาคม พ.ศ. 2561

“คุณแม่ดูนี่สิ คุณพ่อมาดูด้วย” คุณหมออดิเทพเรียก พร้อมชี้นิ้วให้ดูหัวใจก้อนเล็กเล็กในจอสีขาวดำที่เต้นบีบรัดและขยายตัวออกเป็นจังหวะ พร้อมเสียงดังตุ๊บตุ๊บตามลำโพงอันแตกพร่า

“เด็กน้อยอายุใกล้จะหกสัปดาห์แล้วนะ” คุณหมอบอก

“ตลอดสามสิบกว่าสัปดาห์ต่อจากนี้คุณแม่รู้วิธีดูแลตัวเองนะ” คุณหมอทิ้งท้ายพร้อมกับยื่นใบนัดในอีกสามสัปดาห์ถัดไป

“ทำอะไรไว้รับผิดชอบด้วยนะ” นภา พูดพร้อมกับใช้นิ้วชี้จิ้มซ้ำซ้ำที่ท้องน้อยน้อยของตนเอง หลังจากขึ้นรถยนต์