หลังจากที่ผม(แสงใต้)ได้ขับรถเพื่อเลือกดูบ้านหลังต่างๆ ที่ตั้งเรียงรายอยู่ภายในหมู่บ้าน

"ยังไม่ถูกใจอีกเหรอ พ่อหนุ่ม"นายหน้าพูดกับผม

"ขอผมดูอีกหน่อยนะครับ" ผมยิ้ม

"แต่นี้มันก็เย็นมากแล้วนะ ลุงว่าค่อยมาดูเพิ่มพรุ่งนี้ดีกว่า" นายหน้าบอก

"อืมม..เดี๋ยว!! นั่นบ้านใครเหรอครับ"ผมเบรกรถกระทันหัน พลางชี้มือไปที่บ้านหลังนึง

บ้านหลังนั่นดึงดูดสายตาของผมเป็นอย่างมาก ผมละสายตาไม่ได้เลย ราวกับถูกมนตร์สะกด

"สวยจังครับ"ผมเอ่ยขึ้น

"พ่อหนุ่ม ลุงว่าเราดูบ้านหลังอื่นเถอะ"ลุงพูดด้วยความวิตกกังวล พลางหันหน้าหลบไปทางอื่น ทำเหมือนกับไม่อยากมองบ้านหลังนี้

"ทำไมล่ะครับ มีคนอยู่แล้วเหรอ" ผมถาม แต่ตาก็ยังมองที่บ้านหลังนั้นอยู่

"ก็เปล่าหรอก แต่ลุงว่าพ่อหนุ่มอย่าซื้อมันเลย"ลุงพูด

"แต่ผมว่า..ผมอยากซื้อนะครับ ลุงขายเท่าไร"ผมยิ้ม

"ถ้าพ่อหนุ่มอยากได้ลุงก็..ลดให้ครึ่งนึง แต่ถ้าพ่อหนุ่มอยู่ไม่ได้เเล้วอยากมาขอเงินคืน ลุงก็จะให้"ลุงแกพูด ถึงแกจะไม่ยอมหันมามองบ้านเลยก็เถอะ

"ได้ครับ ตกลงตามนี้"

ผมตัดสินใจซื้อบ้านหลังนี้โดนไม่ทันได้เดินมาดูข้างในด้วยซ้ำ แถมยังไม่สนใจคำพูดแปลกๆของลุงคนขายด้วย

มองดูจากภายนอกแล้ว บ้านหลังนี้ดูรกและเก่ามาก แถมยังมีเถาวัลย์ขึ้นโอบรัดรอบๆตัวบ้านอีก ไหนจะสีที่เริ่มลอก ปูนที่เริ่มแตกนั่นอีก แต่พอก้าวเท้าเข้าไปในบ้านเท่านั่นเเหละ ต่างกันราวกับฟ้ากับเหว ภายในบ้านดูสะอาดเรียบร้อยราวกับมีคนอยู่ ผมนึกขอบใจคุณลุงที่มาทำความสะอาดให้ นอกจากจะลดราคาแล้ว แกยังทำความสะอาดภายในบ้านให้อีก

ผมเดินดูนั่นนี้ไปเรื่อย ก่อนที่จะหยิบมือถือขึ้นมาโทรออก

"ครับ วันพรุ่งนี้เลยนะครับ เอาของเข้ามาเลยครับ" ผมยิ้ม หลังจากที่โทรคุยกับคนส่งของ

ก่อนจะเดินออกจากประตูไป ผมก็สัมผัสได้ถึงไอเย็นยะเยือกที่อยู่บริเวณด้านหลังของตัวเอง ก่อนที่จะตามด้วยเสียงที่กระซิบที่ว่า "หึ ดูเข้าท่าดีนิหนา "

ฝากติดตามกันเยอะๆด้วยนะคะ หากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เเต่งขึ้นตามความมโนของผู้เขียน จึงมีบางตอนที่ดูเกินจริง ขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่าน ที่อ่านมาถึงข้อความตอนนี้