"ทำไมหนูต้องหมั้นกับเขาด้วยค่ะแม่ " ผู้ชายแบบนั้นไม่ใช่เสป็คฉันเลยซักนิด ฉันชอบผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษแบบพี่จากัวร์มากกว่าอีก แล้วทำไมฉันจะต้องหมั้นกับคนดิบเถื่อน ร้ายกาจแบบเขาด้วย

"ลูกน่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วนะ พ่อของลูกกับพี่เขาเป็นเพื่อนกันมานาน อีกอย่างผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายหมั้นหมายลูกเอาไว้ตั้งแต่เล็กๆแล้ว ว่าโตมาจะให้ลูกแต่งงานกัน ตอนนั้นหนูเป็นคนขอให้พ่อทำแบบนั้นด้วยซ้ำ" นั่นมันก็นานมาแล้ว ไม่รู้พ่อจะไปถือสาอะไรกับคำพูดตอนเด็กๆของฉัน ที่สำคัญตอนนี้ฉันจำมันไม่ได้และไม่ได้รู้สึกพิศวาทพี่ชีตาร์อย่างที่พ่อบอกเลยซักนิด

"แล้วเขาจะยอมหรอค่ะแม่ ดูเขากับแฟนก็ออกจะรักกันดี" ใช่เขามีแฟนอยู่แล้ว แถมยังเป็นนางแบบซะด้วย เขาคงไม่มีทางยอมง่ายๆหรอก และฉันเองก็ไม่ยอมเช่นกัน

"เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ก็แค่แฟน ยังไงคุณลุงของหนูก็ไม่มีทางยอมแน่ๆ คุณป้าเขาก็สัญญากับแม่แล้ว ว่าจะเลี้ยงดูหนูอย่างดี ส่วนเรื่องผู้หญิงคนนั้น ท่านไม่อยากได้มาเป็นสะใภ้ อยากจะจัดการไปให้พ้นๆ ถือว่าวินๆกันทั้งสองฝ่าย" ไม่วินเลยซักนิดฉันเสียเปรียบเห็นๆเลย คุณป้าได้ไล่ยัยนางแบบปลิงดูดเลือดนั่น แถมยังได้ฉันไปเป็นลูกสะใภ้สมใจ แล้วฉันได้อะไรละ

"คุณหญิงป้าจะเอาหนูไปแยกพวกเขางั้นซินะค่ะ แล้วหนูละ"

"อย่าคิดมากซิลูก เดี๋ยวแก่เร็วนะ" แม่ก็เป็นแบบนี้ทุกทีซิน่า เห้ออ...มันต้องมีทางออกซิ ถ้าเราทั้งคู่ต่างมีแฟนละพวกผู้หญ่ยังจะจับเราหมั้นกันอยู่ไหม

เรื่องราวความวุ่นวายครั้งนี้จะเป็นอย่างไร