ผม ผู้ชายธรรมดาที่ออกมาแค่ตอนเดียวแล้วตาย ในโลกที่ปลาใหญ่กินปลาเล็กได้หว่านเมล็ดพันธ์ให้ผมกลายเป็นเธอผ่านระบบสุดโคตรจะเฮงซวยซึ่งมีชื่อว่า 'ระบบแวมไพร์' 

ในนามของ 'คาร์ลีย์' 

ผม ไม่สิ ฉัน... ขอสัญญาว่าด้วยอาชีพวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ในชาติก่อน ฉันจะต้องพัฒนาเจ้าระบบงี่เง่านี่ให้แข็งแกร่งที่สุดในโลกให้ได้!

หน้าที่ของแวมไพร์คาลีย์

หนึ่ง

นอนในโลงที่เพรียบพร้อมไปด้วยระบบออโตเมติกแบบอัตโนมัติ ตอบโจทย์ด้วยไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตในตัวคุณ

สอง

ตื่นขึ้นมากินข้าวด้วยบริการที่หรูหราครบวงจร คนครัวระดับหกดาวที่พร้อมเสิร์ฟด้วยอาหารไฮคลาสระดับพรีเมี่ยม

สาม

ออกไปเดินเล่นด้วยบัตรสีดำไม่จำกัดวงเงิน ไม่ว่าจะดูหนัง เล่นเกม ว่ายน้ำ เล่นกีฬา ซื้อบ้านซื้อรถมีให้ครบในบัตรใบเดียว การเดินทางแบบเอ็กครูซีฟสิบแปดดาวล้านดวง

อ่อ... อีกหนึ่งหน้าที่ของแวมไพร์คาลีย์ก็คือ

"คุณหนูคาลีย์ หยุดมองผู้ชายคนนั้นเถอะครับ!"

"คุณหนูคาลีย์ นายท่านจะโกรธเอาได้นะครับ!"

"คุณหนูคาลีย์ ห้ามแตะต้องคนแปลกหน้าสิครับ!"

"คุณหนูคาลีย์..."

"คุณหนูคาลีย์..."

"คุณหนูคาลีย์..."

"....."

นี่ฉันยังเป็นแวมไพร์อยู่ใช่ไหม