"น้องมายครับพี่กันต์คิดถึงเราจังเลย"ผู้ชายที่ผมรักที่สุดเดินมากอดผมพร้อมกับคำพูดที่แสนหวาน

"มายก็คิดถึงพี่กันต์เหมือนกันฮะ"ผมตอบเค้าไปด้วยรอยยิ้มและความรักที่ผมมีช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมมีความสุขที่สุดเลยก็ว่าได้

"มาย"

"มาย"

"ไอมาย"

"ไอเหี้ยมาย"

"อะไรของมึงว่ะไอบอยจะตะโกนทำหอกอะไรของมึงเนี้ย"ผมตอบไอบอยเพื่อนหนึ่งในกลุ่มคนสนิทของผมไป

"ก็กูเรียกมึงกี่ร้อยล้านรอบและไม่ตอบกูสักที"ดูๆมันยังจะมาทำหน้างอใส่ผมอีก

"เออกูขอโทษแล้วกันเดี๋ยวกูเลี้ยงข้าวกลางวันมึงเลยเอ้า"นี่ผมใจปั้มเลยน้ะเนี้ย

"มึงพูดแล้วน้าาา"แม่งเห็นแก่กินตลอด~~

"ว่าแต่มึงคิดอไรอยู่ว่ะไอบอยเรียกตั้งหลายรอบมึงก็ไม่ตอบมันสักที"ไอกายเพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่มผมพูดขึ้น

"ก็คิดอะไรเพลินๆและมึง"ผมก็ได้แต่ตอบมันไป

"กูว่าแม่งคิดถึงพี่กันต์แน่เลย"ไอเกลหรือชื่อเดิมมันชื่อไอแมนกระเทยควายเพื่อนสนิทคนสุดท้ายของกลุ่มผมพูดขึ้น

"ไม่เสือกสักเรื่องจะได้ไหมไอแมน"ไอนี่แม่งชอบรู้ทันผมตลอด

"ว้าย~~อี่นี่! กูชื่อเกลจร้าจำใส่หัวมึงไว้ด้วย"

"55555"ตอนนี้ทั้งกลุ่มผมก็ได้แต่ขำไอเกมมัน

"มึง"จนในที่สุดผมก็ทักขึ้น

"อะไรของมึงว่ะไอมาย"ไอกายตอบ

"ตอนนี้กี่โมงแล้วว่ะ" ผมถามมันไป

"ก็ 9:05 ทำไมอะมึง"ไอบอยมันตอบผม

"แล้วเราต้องเข้าเรียนกี่โมงไอเกล"ผมหันไปถามไอเกล

"ก็9โมงไงมึง"หลังจากไอเกลพูดทั้งกลุ่มผมก็เงียบ แล้วตะโกนพร้อมกันว่า

"เชี่ย!! สาย แล้ว!!" แค่นี้แหละครับทุกคนพวกผมก็วิ่งจุกตูดขึ้นห้องกันไปเลย

ส่วนความรักของผมไม่สิต้องบอกว่าเป็นรักเก่ามากกว่าคนนั้นคือพี่กันต์คนที่ผมรักที่สุดและตอนนี้ผมก็ยังรักอยู่แต่ตอนนี้มันคงเป็นความทรงจำของผม และผมก็ขอที่จะไม่เจอเค้าอีกเพราะผมกลัวกลัวที่จะเลิกรักเค้าไม่ได้สักที่หวังว่าพระเจ้าคงจะเห็นใจผมและให้พรนี้เป็นจริงด้วยเถิด นั้นตอนนี้ผมไปเรียนก่อนน้ะทุกคน บายๆคร้าบบบบบ😊😘

______________________________ภาพหน้าปกไม่ใช่ของไรท์น้ะค้ะ😉😉