เหวินฟางกวาดสายตาดูโดยรอบ หากจะพักแถวนี้น่าจะมีบ้านถูกปลูกสร้างขึ้นมาใหม่บ้าง "อี้เอ๋อ ไปดูว่ามีชาวบ้านในละแวกนี้หรือไม่” เขาสั่งแล้วนางยังมองมานิ่งๆ “เดี๋ยวนี้"

"อ้าว ข้าไปใครจะย่างปลา..? ท่านหรือ? " นางเอ่ยถามประหนึ่งคนกำลังยั่วโมหะ

"ข้าพาเจ้ามาเพื่อรับใช้ข้า มิใช่ต่อรอง" คิ้วเข้มขมวดเข้าพอเห็นเป็นรอย

คนอะไรเอาแต่ใจ...

"เจ้าค่า ข้าน้อยจะไปดูให้"

หลังจากจัดการย่างปลาเสร็จสรรพ ที่เหลือเพียงแค่กลับอีกด้านแล้วรอสุกเป็นอันเรียบร้อย ในระยะนี้ใช้เวลาเดินหาบ้านคน คงไม่โดนชายหนุ่มจอมมารที่นั่งดูแผนที่เงียบ เขมือบปลาจนหมดหรอกใช่ไหม

เท้าย่างก้าวเดินเล่นบ้างสำรวจบ้าง ลับหลัง กลับมีแววตาและสีหน้าอันเหี้ยมโหดองคนอื่นคอยจ้องย่องตามอยู่ตลอดเวลา นางไม่รู้ย่อมไม่ได้ อี้หรูหยุดเดินแล้วนั่งยงอลง แสร้งดูผีเสื้อตอมดอกไม้ป่าสีสันสวยฉูดฉาด ดวงตาอำพันเหลียวแลหลังรอยยิ้มหยันผุด ราวกับจะหาอะไรสนุกทำ นางหยัดกายขึ้นยกแขนบิดคร้านไปมา แล้วบ่นกับท้องฟ้าอากาศ "เฮ้อ... บ้านคนก็ไม่มี ข้าวก็หิว ไม่หาดีกว่าเหนื่อยแล้ว"

อี้เอ๋อเหลือบมองทางหางตาอีกครา แล้วสาวเท้าไปริมนํ้า

'ให้เหวินฟางจัดการแล้วกัน หากใช้พลังสวรรค์ไป ทางสำนักอื่นรู้แน่ หรือคนที่ตามมาเป็นคนของสำนักกระบี่หยก ไม่ได้การ กลับก่อนดีกว่า'

สาวน้อยเร่งฝีเท้าเดินไปเรื่อยๆ จนถึงที่เคยพัก ปลาย่างเสร็จ หายไปสองตัว ไม่ปรากฏตัวเหวินฟาง..

เขาเขมือบปลาไปแล้วจริงๆ ด้วย!