เขา...ตวันศูรย์ ผู้ชายที่เปรียบเสมือนดวงตะวัน ที่เกิดมาเพื่อคอยแต่จะบดบังและหม่นแสงเพียรอันริบหรี่เช่นเธอ

"เด็กกองขยะแล้วไง ไม่ใช่ไอ้เด็กกองขยะคนนี้หรอกหรือ ที่คุณเอาเป็นเมีย"

ประโยคคำพูดนี้เล่นเอาชายหนุ่มหูผึ่งขึ้นมาในทันที

"เมีย! อย่างนั้นเหรอ ฉันไม่มีวันเอาคนอย่างเธอมาเป็นเมียหรอก อย่างมากก็แค่ โสเภณีข้างทาง"

เผียะ! ชาคริยาสะบัดฝ่ามือใส่หน้าคนพูดสุดแรงเกิด

"โสเภณีข้างทาง มันจะดูถูกกันเกินไปแล้ว"

คนโกรธกระโจนเข้าหาอีกฝ่ายอย่างลืมตัว สองมือกระชากเส้นผมของเขาอย่างไม่ออมแรง ปากเล็กก็ไล่กัดหัวไหล่หนาอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยลืมไปว่าตัวเองไม่ได้สวมใส่อะไรอยู่เลยในตอนนี้ ส่วนคนที่โดนทำร้ายอย่างไม่ทันตั้งตัวก็ได้แต่ยกมือป้องกันตัวเองเอาไว้สุดฤทธิ์

"โอ๊ย! ยัยหมาสกปรก ปล่อยฉันนะ!" เสียงร้องด้วยความเจ็บดังลั่นออกมา

"คำก็หมา สองคำก็สกปรก เป็นไงล่ะสมใจไหมได้เมียเป็นหมาสกปรกอย่างฉัน! "