รายละเอียด
"กัส เราเลิกกันเถอะ ตอนนี้เฟียมีคนอื่น ขอโทษนะ" จู่ๆ ผมออกัส วชิรวิทย์ที่มีดีกรีเป็นถึงนักเรียนดีเด่น อ่านไม่ผิดหรอกครับ ผมเป็นนักเรียนดีเด่น ตั้งใจเรียนจนได้ทุนมาเรียนในมหาลัยที่มีชื่อเสียง และผู้หญิงส่วนมากก็จะเป็นฝ่ายเข้าหาผมเองทั้งนั้น และบอกเลิกผมเพราะผมมันน่าเบื่อสนใจแต่การเรียน เลยไปมีคนใหม่ และผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อเฟียร์ มชิระก็เป็นรายล่าสุดที่บอกเลิกผมเพราะเหตุผลนี้ ผมเลยตอบไปว่า
"อืม เราเข้าใจ แต่เราชอบผู้ชายขอโทษที" เพียงแค่อยากจะให้ผู้หญิงตรงหน้ารู้สึกเสียหน้า แต่กลับโดนพูดเย้ยหยัน
"5555 อะไรกันคะกัส ไม่อยากเสียหน้าที่โดนบอกเลิก ถึงกลับต้องบอกว่าตัวเองชอบผู้ชายเลยหรอ โถๆๆน่าสงสาร" ยิ่งคำพูดของเธอยิ่งทำให้ผมอารมณ์เสีย แต่ด้วยความที่เป็นผู้ชายที่วางตัวดีมากคนหนึ่ง ผมเลยต้องใจเย็น
ซึ่งขณะนี้เราอยู่ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ในเวลาช่วงเย็น และบังเอิญมีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งจัดว่าหน้าตาดีพอสมควรวิ่งจ้อกกิ้งอยู่บริเวณที่เรากำลังคุยกันพอดี ผมเลยดึงผู้ชายคนนั้นเข้ามาจูบ ย้ำว่าจูบเนิ่นนาน โดยที่ผู้ชายที่คาดว่าจะเป็นรุ่นน้องเขาก็ไม่ขัดขืน อาจเพราะตกใจหรืออะไรซักอย่าง -..-
หลังจากถอนริมฝีปากผมก็หันไปทางเฟียร์ผู้หญิงที่ซึ่งบอกเลิกผม
"หึ ทำไมสำคัญตัวเองขนาดนั้นครับเฟียร์ เฟียร์ยังคุยกับคนอื่นได้ ทำไมผมจะชอบผู้ชายไม่ได้ล่ะครับ ผมว่า...ผู้หญิงเนี่ยแมร่งงี่เง่านะครับ โดยเฉพาะแบบเฟียร์" ผมจับมือผู้ชายที่เดินข้างๆผมให้เดินตามออกมา โดยที่เฟียร์ยังคงยืนนิ่งเหมือนกับกำลังช้อคกับสิ่งที่เห็น ช่างสิครับผมคิดว่าเริ่มรู้สึกเบื่อผู้หญิงจริงๆซะแล้ว
*****