หากไม่ใช่เพราะต้นฉบับปริศนาเรื่อง ‘นวนิยายไม่รู้จบ’ ถูกส่งมาที่กองบรรณาธิการแฟนตาซีหรือ ‘ถ้ำหมี’ ธนูในฐานะบรรณาธิการคงไม่มีโอกาสได้พบกับฮาร์ลาน รุ่นพี่สมัยมหาวิทยาลัยที่ไม่ได้พบกันเกือบเจ็ดปี

ธนูคล้ายเห็นเงาร่างของรุ่นพี่ผมทองที่จ้องมองเขาด้วยดวงตาสีฟ้าอมเทาที่แฝงไปด้วยความดื้อรั้นอยู่ในที ภาพความทรงจำราวกับจะตอกย้ำ ...ถึงมือที่ครั้งหนึ่งเคยยื่นมาให้เขา แต่เขาเลือกที่จะไม่คว้ามันไว้

แต่สำหรับฮาร์ลาน นวนิยายไม่รู้จบพวกนั้นก็เหมือนกับธนูคือเป็นสิ่งที่เขาไม่คิดว่าจะได้เห็นอีก ตอนที่ได้พบกันอีกครั้ง ธนูแทบไม่เปลี่ยนไปจากเด็กหนุ่มในความทรงจำของเขา คล้ายวันเวลายังหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น ...วันที่เขายื่นมือให้กับอีกฝ่าย และได้กลับมาเพียงคำบอกลา

ท่ามกลางความสัมพันธ์คลุมเครือในอดีต ต้นฉบับนิยายอันเป็นจุดเริ่มต้นของปริศนาทั้งมวลก็นำพาความวุ่นวายเข้ามาสู่ถ้ำหมี “ตกลงนี่เรากำลังอยู่ในนิยายสยองขวัญไม่ใช่นิยายตลกใช่ไหมครับ” “สยองขวัญอะไร นี่มันนิยายรักหวานแหวว เห็นดอกไม้บานเป็นฉากหลังนี่ไหม” “รักหวานแหววที่ไหนมีคนตายวะ!”

FYI: เรื่องนี้ถือเป็นกึ่งๆ สปินออฟของ Ever-snow Company ค่ะ (คนอ่านเขาว่ามันเป็นสปิน อิฉันก็สปินตาม 55555+)

*อ่านฟรีค่ะ จะลงเรื่อยๆ*