ตัวข้าเป็นถึงต้วนอ๋องอนุชาฮ่องเต้ปัจจุบัน เหตุใด้ต้องมาติดอยู่กับเดรัจฉานอย่างเหยียนจงหยาหัวหน้าพรรคเมฆา

‘จงหยาเจ้าจะทำเช่นนี้ไม่ได้!’

‘ทำเช่นไร? ไหนเจ้าอธิบายข้ามาหน่อย’

‘เจ้า...อา มือของเจ้าอย่าได้เริ่มอีก ข้า ข้าจะไม่ไหวแล้ว’

‘เจ้าบอกข้าหน่อยว่าใครคือบิดาใหญ่ของเจ้าแป้งข้าวขาว’

‘จงหยา! แน่จริงหยิบอาวุธมาประลองฝีมือกัน อา จงหยาเจ้าตัวบัดซบอย่าเร่ง’

‘เจ้าสั่งข้าต้องทำ? รู้สึกต้วนต้วนของข้าจะเริ่มเกเรอีกแล้ว คงอยากให้ข้ารังแกใช่หรือไม่’

‘จงหยา อา หยุดเดี๋ยวนี้ อย่ากัดไหล่ข้า!’

หากย้อนเวลากลับไปได้จะไม่โง่ติดกับดักกระจอกของเจ้านักพรตขี้หวงคัมภีร์พรรณนั้นคงไม่มีทางเกิดเรื่องบัดซบเช่นนี้ได้ ข้าต้วนอ๋องแห่งแคว้นฉู่มิอาจรับหัวหน้าพรรคมารแต่งเข้าสกุลได้!