ณ โลกใบก่อนที่เหมันต์จากมา พวกเธออยู่ในสถานะคนรัก แต่ชั่วพริบตาหนึ่งในคืนยาวนาน เหมันต์ถูกดึงมายังอีกโลก ด้วยวิธีใดนั้นเธอก็ยังหาคำตอบไม่ได้

ในโลกคู่ขนานที่เหมือนกันทุกกระเบียดนิ้วนั้น เหมันต์ และชันดาไม่เพียงแต่ไม่ใช่คนรักกันเท่านั้น

พวกเธอยังเป็นคู่แข่งกันอีกด้วย

คุณหึงตัวเองหรือคะ?” เหมันต์ยิ้มในน้ำเสียง คนถูกถามหันมามองใส่ด้วยสายตาขุ่น

“คุณประสาทหรือเปล่า โดนซ้อมมากหรือไง เราไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย” เสียงตอบของชันดาไม่ขำสักนิด ตรงกันข้ามด้วยซ้ำเมื่อเธอถูกกระตุ้นด้วยท่าทียียวนแบบนั้น

“แล้วคุณเป็นอะไร” เหมันต์พูดไม่ทันจบก็เป็นคนแก้ประโยคใหม่เสียเอง

“ไม่สิ...แล้วเราเป็นอะไรกัน...อย่าตอบว่าไม่ได้เป็นนะคุณ เพราะเราเป็นไปแล้ว”

“ช่างเถอะ เรื่องนั้นเราไม่ถือ...คุณช่วยลงไปได้ไหมเราอยากอยู่คนเดียว ไปคิดหาทางกลับโลกของคุณเถอะ”

"เราจะกลับมาหาคุณเสมอ...สัญญา เลย"