“พิ้งค์วันนี้เรียนไรบ้างอ่ะ” นั่นคือคำถามจากเพื่อนสาวของฉันยัยวรรณที่ตอนนี้กำลังนั่งเขี่ยมือถือไปมา คือนางเป็นคนติดนิยายมากนั่นแหละอ่านได้ทั้งวันทั้งคืนแต่ก็ว่านางไม่ได้หรอกเพราะฉันเองตอนนี้ก็เป็นติ่งเกาหลีมาเกือบสองปีเต็มแล้ว ตอนนี้ฉันอยู่ม.5 อีกไม่นานก็ต้องแยกจากเพื่อนแต่ถึงยังไงฉันก็ไม่เครียดอะไรนักหรอกเพราะฉันรู้แล้วว่าอยากเป็นอะไรแต่เพื่อนบางคนยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นอะไร ฉันเลิกสนใจกองงานตรงหน้าซึ่งมันเป็นงานที่เพื่อนฝากส่งทั้งนั้นที่จริงฉันไม่ใช่หัวหน้าห้องหรอกนะแต่เหมือนตอนนี้ฉันกำลังทำหน้าที่นั้นอยู่ แล้วมาสนใจยัยวรรณ