เมื่อภูผาอยู่สูงดวงตะวันที่รอวันตกอย่างผมจะไปอาจเอื้อมอะไรได้

“คุณไม่มีสิทธิปฏิเสธผม ตะวัน”

“คุณภูอย่าใจร้ายกับผมเลยครับ เมื่อก่อนคุณไม่ใช่คนแบบนี้นะครับ”

“แล้วอะไรที่ทำให้ผมต้องเป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะคุณเหรอ”

“ผม ผมไปทำอะไรให้”

“หึ อยากรู้มากใช่ไหม”

“ปล่อย อื้อออ”

พบกันอีกครั้งนะคะ อยากลองแต่งแนวหน่วงๆ นี่ไม่เค้ยไม่เคยแต่งเลย อย่าตั้งความหวังอะไรมาก ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในพิจารณาด้วยเด้อ