เฮ้ออออ

            “เป็นเชี่ยอะไรของมึง”

            “กูเครียด”เขาอยากจะถอนหายใจให้แรงกว่านี้อีกถ้าทำได้

            “เมื่อเช้าแม่ไม่ได้ให้อาหารเม็ดเหรอ”

            “กวนตีน”ทำไมเพื่อนเขาต้องเป็นคนกวนตีนแบบนี้ด้วย

            “ฮ่ะๆ ทำหน้าเป็นหมูเลยมึง กูแซวเล่นเอง”

            “มึงก็ไปกวนตีนมัน แล้วมึงเป็นอะไรเบิร์ด”เผื่อจะอยากรู้ เบิร์ดเป็นชื่อของเขาเอง แน่นอนว่าชื่อเบิร์ดมันไม่ได้เสนาะหูโดนใจเขาเลยสักนิด

            “ก็มึงดูหน้ามัน แล้วมึงเป็นอะไร”

            “บางทีพวกมึงก็ขี้เสือกไปนะ”

            ผัวะ!

            “เดี๋ยวกูตบ กูถามก็ตอบสิ”มึงตบไปแล้วไม่ใช่เหรอ แน่ใจว่ามึงเป็นผู้หญิง ป่าเถื่อนสุดๆ

            “อย่าเล่นตัว เล่ามา กูอยากรู้”ไม่ต้องบอกจุดประสงค์ชัดเจนขนาดนั่นก็ได้ไหม ไม่บอกก็รู้ว่ารอเสือกอยู่

            “กูอยากมีผัว”

            “ห้ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!”ทำไมต้องประสานเสียงกันชัดเจนขนาดนั้นด้วย

            “ตกใจอะไร ห่า พวกมึงเสียงดัง คนมองเลยเห็นไหม”เขาก็บ่นไอพวกที่นั่งอ้าปากเหวออย่างเหลืออด ความเป็นกุลสตรีหายไปหมด

            “ใครว่ะ”ไอมายโงกหน้ามาคาดคั้นเขาด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็นเต็มแก่

            “เออ ใครว่ะ รีบเล่าๆกูอยากเผือก”ปรายหันมาคาดคั้นเขาอีกคน พลังความเสือกดูแผ่ออร่าเป็นวงกว้างมาก

            “ลงไปนั่งดีๆเลยพวกมึง”เขาเอามือดันหน้ามันสองคนให้ลงไปนั่งบนเก้าอี้ดีๆ

            “ลีลาว่ะ กูอยากรู้ตับสั่นริกๆๆแล้วเนี่ย เมื่อไรจะเล่า”ไออัง กูไม่คิดว่าการที่มึงนั่งเฉยๆแบบนี้คือมึงรอเสือกเต็มที

            “เออ รีบเล่ามาเลยเบิร์ด ผู้โชคร้ายคนนั้นเป็นใคร”นั่นปากมึงเหรอป้อกแป้ก ปากน่าตบไปอีก

            “คืออย่างงี้นะ...”

            “เว้นช่วงยาวหาพระแสงอะไร กูลุ้น”ธาดาแทบจะลุกขึ้นมาว๊ากเพื่อนที่ทำลีลาเล่นตัวไม่ยอมเล่าสักที

            “เออๆ ใจร้อนกันจริง กูจะเล่าแล้วนะ”

            .........

            ย้อนเวลาไปกลับไปตอนเย็นเมื่อวานก่อนหน้านี้

            เฮ้อ เมื่อไรจะมีรถผ่านมาสักทีเนี่ย เขารอนานแล้วนะ ถ้าเขามีธุระด่วนที่ไหนคงไม่มีทางไปทันแน่ๆ ให้ตายสิ นี่มันเมืองกรุงนะ

            “โอ๊ย เหนื่อยว่ะ มึงจะกลับเลยไหมว่ะ”เสียงหนึ่งดังลอยขึ้น แต่เขาก็ไม่ได้หันไปสนใจ เพราะไม่มีอารมณ์จะไปสนใจคนอื่นหรอก ก็เพื่อนเขาหนีกลับบ้านกันไปหมดแล้ว เหลือแต่เขาที่นั่งอยู่คนเดียวหน้าโรงเรียนตอน 6 โมงเย็นที่ท้องฟ้ากลายเป็นสีส้มเหลือง แต่นี้ไม่นานก็คงจะมืดแล้ว

            “อืม กลับเลย”เสียงนิ่งๆของผู้ชายอีกคนลอยเข้ามาให้หูของเขา เป็นเสียงที่ดึงดูดให้หันไปมองมาก จนเขาต้องหันไปมองอย่างห้ามใจไม่อยู่

            โอ๊ะ นี่มันพ่อของลูกเขาชัดๆ ถึงเขาจะเป็นผู้ชาย แต่ขาก็อยากมีลูกเหมือนกันแหละน่า

            “เออๆ แยกกันตรงนี้นะพวกมึง กูต้องไปรับแฟนว่ะ”

            คนอะไรแค่พยักหน้าก็หล่อ หน้ายังนิ่งได้อีก ถ้ายิ้มจะหล่อดูดีขนาดไหนกันเนี่ย ผู้ชายร่างสูง ผิวขาว หน้าใส ผมดำสนิท เสื้อนักเรียนสีขาวเปียกไปด้วยเหงื่อ(เขาคิดว่าน่าจะเป็นเหงื่อ เพราะในมือของผู้ชายอีกคนถือลูกบาสเอาไว้) สะพายกระเป๋านักเรียนไว้เท่ๆ โอ๊ย ดูดีได้อีก

            ขวับ

            โอ๊ย ตายๆๆ เมื่อกี้เขาหลบทันหรือเปล่าเนี่ย ไม่น่าจ้องนานจนเขาจับได้เลย

            กึก กึก

            เสียงพื้นรองเท้ากระทบคอนกรีตดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ตายๆ เขาจะถูกต่อยไหมเนี่ย เขาแค่จ้องนานไปหน่อยแค่นั้นเอง เขาไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ทำไมต้องเดินเข้ามาหาเขาด้วย อารมณ์ตอนนี้เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเกิดพิศวาสเขาหรอก เขาคิดว่าเขาจะโดนต่อยมากกว่า

            ตึก ตัก ตึก ตัก

            ใจเจ้ากรรมจะเต้นแรงอะไรขนาดนี้ ฮือ สภาพเลยว่าเขาไม่ได้เขิน แต่เขากลัว กลัวจนเยี่ยวจะเล็ดอยู่แล้ว

            ฝุบ!

            เอ่อ แค่มานั่งเฉยๆเองเหรอ ไม่ได้คิดว่าจะมาด่าอะไรเขาเหรอ เขาเหลือบมองคนที่นั่งอยู่ไม่ไกลกันมาก อย่างหวาดๆ แล้วค่อยๆโล่งใจเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทีที่จะสนใจเขาเลย

            ปิ๊ดดด

“นี่ รถมาแล้วไม่ไปเหรอ”(-_-)

            “ห้ะ คะ ครับ??”นี่หน้าเขาเหวอขนาดไหนกันเนี่ย แล้วก็ต้องเหวออีกรอบเมื่ออีกฝ่ายลากแขนเขาที่ยังมึนงงอยู่ขึ้นรถเมย์ไปพร้อมกัน

            จับแขน โอ๊ย สาบานว่านี่มือผู้ชาย จำเป็นต้องนุ่มขนาดนี้ไหม ฮือ แม่จ๋า เบิร์ดฟิน เบิร์ดจะเอาคนนี้

            “เอ่อ ขอบคุณครับ”เขาเอ่ยขอบคุณเบาๆ แต่ใจนี่เต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกตัวได้อยู่แล้ว

            แต่อีกฝ่ายทำแค่พยักหน้ารับเฉยๆ แล้วเดินไป

            แล้วเขาจะนั่งไหนว่ะ จะให้ยืนก็จับราวไม่ถึงอีก จะนั่งก็ไม่มีที่นั่งอีก ให้ตายสิ ทำไมชีวิตเขาช่างลำบากยิ่งนัก เบิร์ดจะไม่ทน

            “แคระ มานี่มา”(-_-)

ต้องเหวออีกรอบไหน เขาถูกดึงให้ไปเกาะแขนแกร่งของคนที่ทำให้ใจเขาเต้นแรงเมื่อกี้ โอ๊ย บางทีการที่เขาไม่มีที่นั่งบนรถเมย์แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ

            “ผมชื่อเบิร์ด”ก่อนอื่นของแก้ชื่อก่อนเถอะ แหม เขาไม่ได้อ่อยอะไรเลยนะ เขาแค่ไม่อยากให้อีกฝ่ายเรียกเขาผิดเฉยๆ จริงจริ๊ง อิอิ

            “อือ”(-_-)

แค่นี้เองเหรอ บทจะเงียบก็เงียบง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ

            “เรียนลอเรนเหมือนกันเหรอ”เขาพยายามเอ่ยชวนคุย จริงๆก็แค่อยากสืบข้อมูลอีกฝ่ายเฉยๆ อิอิ

            “อืม”(-_-)

เอ่อ เป็นคนที่มนุษย์สัมพันธ์ติดลบใช่ไหม บทจะใจดีก็ใจดีซะน่าตกใจ อะไรกันว่ะ

            “ไม่เห็นเคยเห็นเลย อยู่ม.ไหนอ่ะ”พยายามต่อไป อย่าได้ละความพยายาม

            “แค่ถามเฉยๆเอง”เขามุ่ยหน้าลงเมื่ออีกผมเหลือบตาลงมามองนิ่งๆ

            “กูก็ไม่ได้ว่าอะไร”(-_-)

            “ทำไมต้องกูด้วย”ก็พูดไปงั้นแหละ ปกติเขาก็พูดกูมึงกับเพื่อนๆ แค่เรียกร้องความสนใจ มุ่ยหน้าลงเล็กน้อยพอเป็นพีธีให้ดูน่าน่ารักบอบบาง

            นิ่งอีก งอนอยู่ก็ต้องง้อสิ นี่อะไรว่ะ ทำไมนิ่งจนว่ะ

            “ผมอยู่ม.5นะ”พยายามต่อไป จนกว่าจะได้ข้อมูล ให้มันรู้ไปว่าจะทนนิ่งได้อีกนานไหม

            “อือ”(-_-)

สั้นๆได้ใจความมาก ขอบคุณ

            จะเอาไงดีล่ะเนี่ย ไม่รู้ชวนคุยอะไรเลย แต่ให้อยู่เงียบๆแบบนี้เขาได้อึดอัดตายแน่ๆ ทำไมถึงนิ่งแบบนี้ว่ะ

เอี๊ยดดด!!!

“เฮ้ย โอ๊ย ปึก!!!”เต็มๆ หน้าเขานี่แหละทิ่มลงกลางอกของอีกฝ่ายเต็มๆ ไอเจ็บก็เจ็บนะ แต่ทำไมต้องหอมแบบนี๊!! เป็นผู้ชายที่กลิ่นตัวหอมแม้ว่าจะมีเหงื่อออก เขาหาพรีเซ็นเตอร์โคโลญจน์คนใหม่ได้แล้วแหละ ฮ่ะๆๆ

            “หายใจออกเหรอ”(-_-)

            “อื้ม หอมมากเลย”โอ๊ยเลือดกำเดาจะพุ่ง

            “(-_-)”

            “เฮ้ยๆ ไม่ใช่ โอ๊ย เจ็บจมูกเป็นบ้า นี่อกคนหรือกำแพงวัดทำไมมันแข็งแบบนี้เนี่ย”ทันไหม ผมคิดว่าคงจะทันนะ โอ๊ย อับอาย

            “หึ”อย่ามาหึ มันดูดีไม่รู้เหรอ

            “เออ ถึงแล้ว ผมลงป้ายนี้ เอ่อ ขอตัวนะครับ”ชิ่งเถอะ อยู่ไปก็อับอายก็เล่นไม่ซูดดมกลิ่นตัวหอมๆของอีกฝ่ายเหมือนพวกโรคจิตขนาดนั้น

......

กลับมาปัจจุบัน

“โรตจิต!!!!!!!!!!!!!!!!”ขอบคุณในคำสรรเสริญ น้ำลายนี่เต็มหน้าเขาเลย

“มึงกล้าอ่อยผู้ชายแบบนี้เลยเหรอ”มาย

“มึงแรดมาก”ปราย

“โอ๊ย กูรับไม่ได้ ทำไมกูต้องมีเพื่อนแบบมึง บ้านนอกมาก”ธาดา

“มึงอาดเกินหน้าเกินตาพวกกูมาก”ป้อกแป้ก

“มึงกล้าซูดดมกลิ่นตัวผู้ชายที่เจอกันครั้งแรกได้ไง”อัง

“พูดเลยพวกมึง แต่ละคำที่พูดออกมา กูดูเลวสุดๆ”

“ก็มึงมันแรด!!!!!!”จำเป็นต้องประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพรียงขนาดนี้ไหม เพื่อนเขาดูสามัคคีกันมากเวลาด่าใคร ดูมีความสามารถ ถุ้ย!

“รักแรกพบอ่ะเข้าใจไหม ก็เขาเป็นเนื้อคู่กู”เขาลอยหน้าลอยตาใส่เพื่อนๆที่พร้อมใจกันเบ้ปาก

“ทำไมกูเกลียด”อัง

“กูก็เกลียด”ปราย

“กูว่ามันเป็นพญาแรด”มาย

“อ่อยตัวผู้เก่งกว่ากูที่เป็นผู้หญิงอีก”ป้อกแป้ก

“ก็เบๆป่ะ ผัวกูหล่อกว่าอีก อิอิ”ธาดา จำเป็นต้องเบ้ปาก เชิดหน้าแบบไม่แคร์โลกแบบนั้นไหม

“แรด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ทุกคนพร้อมใจในการด่าอีธาดามาก บอกแล้วว่าเรื่องด่าคนอื่นเพื่อนเขาไม่แพ้ใครแน่นอน สามัคคีกันซะขนาดนี้

“ฮ่ะๆๆๆ ไอพวกเวณ”แล้วพวกเราก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน อยู่กับพวกบ้าๆอย่างพวกมันโลกเขามีสีสันขึ้นเยอะเลย

“พี่เขาชื่อเบลอใช่ป่ะ”ถ้าเขาจำไม่ผิดก็น่าจะชื่อเบลอนะ ได้ยินเพื่อนๆพี่มันเรียก

“อยู่ม.6ด้วยเหรอ”ก็น่าจะใช่แหละ

“ก็ไม่น่าจะหาตัวยากนะ”อัง

“ม.6 ชื่อเบลอเออใช่! กูนึกออกแล้ว”มาย

“นึกอะไรออก”เขาเขย่าแขนมายอย่างลุ้นๆ

“ฟังจากที่มึงเล่า กูว่าน่าจะเป็นพี่คนนั้น”

“คนนั่นอ่ะคนไหน”

“ก็พี่เบลอที่อยู่ห้อง 6/5 ไง กูว่าน่าจะคนเดียวกัน”ทำไมเขาไม่เห็นเคยรู้จักเลยว่ะ อยู่โรงเรียนเดียวกันมาตั้งนาน

“เออว่ะ พี่เบลอไม่ค่อยสุงสิงกับใคร วันๆเอาแต่ทำหน้าตึง กูละนึกว่าไปฉีกโบทอกซ์มา เลยขยับหน้าไม่ได้ ฮ่ะๆๆ”

เดี๋ยวเถอะๆ กล้านินทาว่าที่แฟนเขาได้ไง ถึงสิ่งที่มันพูดมาจะเป็นความจริงก็เถอะ

“กูจะเอาคนนี้”เขาปฏิญาณทำตัวเองไว้แล้วว่ายังไงเราก็ครอบครองหัวใจผู้ชายหน้านิ่งคนนั้นให้ได้

“อย่างแรด”เขาควรจะตบปากชะนีไหม ทำไมชอบขัดเขาตลอดเลย

“โอ๊ย เบิร์ด ถ้ามึงยังมัวแต่อ่อย เหมือนเด็กอนุบาลแบบนี้ ชาติมึงก็ไม่ได้พี่เขาหรอกค่ะ”บางทีกูก็เกลียดแอดติ่งมึงนะธาดา ไม่จำเป็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้ก็ได้ป่ะ

“อีธาดา เงียบปากไปเลย เราต้องสนับสนุนให้เพื่อนเบิร์ดมีผัวให้ได้”ถ้านี่เป็นการ์ตูน ไฟคงลุกโชนตาทั้งสองข้างของอีอังไปแล้ว อีนี่ก็เล่นใหญ่พอๆกันเลย

“ลำไย ไม่ต้องเล่นใหญ่ก็ได้ไหม ฮ่ะๆๆ”ขอขยายความ ลำไยคือฉายาอันเพราะพริ้งของเพื่อนอังนั่นเอง

“ตุ๊กกี้!!”ส่วนตุ๊กกี้ก็เป็นฉายาอันเพราะพริ้งของเพื่อนป้อกแป้กอีกเหมือนกัน เอาไปเรียกเวลาอยู่ท่ามกลางคนมากๆ นี่มีอายนะ แต่พวกมันหน้าด้านไง ไม่สะทกสะท้านหรอก

“พวกมึงลากออกนอกเรื่องอีกแล้ว”

“แล้วมึงชอบพี่เบลอจริงดิ”

“เออ”แค่ตอบก็เขินแล้ว ถามอะไรก็ไม่รู้ บ้าจริง

“ท่าเขินน่ากลัวไปอีก”เขาควรจะตบชะนีจริงๆนั้นแหละ

“มึงจะเอาพี่เบลอเป็นผัวเหรอ”

แน่นอนว่าคำตอบของเขาคือ....

“พี่เบลอต้องเป็นผัวกู”คนนี้แหละใช่สำหรับเขา

“โอเย่ห์ เพื่อเพื่อนเบิร์ด พวกเราจะไปดักทุบหัวพี่เบลอมาให้ ฮ่ะๆๆ”ทำไมรู้สึกถึงหายนะแปลกๆ ให้พวกมันช่วยเขาเห็นเปอร์เซ็นที่สมหวังริบหรี่มาก ให้ตายสิ