ขึ้นชื่อว่าเรือนจำ คงไม่มีใครอยากย่างกรายเข้ามาใกล้ แต่บางชีวิตต้องโดนเข้ามาข้างในอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ส่วนใหญ่เกิดจากการกระทำของตนเองซะ 90 % อีก 10 % เพื่อมันชวนไป ตามคำที่นิยมพูดกัน

เอกเด็กหนุ่มฐร่ำรวยมีชาติตระกูลพ่อรับราชการ แม่ทำธุรกิจใหญาโตในจังหวัด สมัยเรียนเอกถือว่าเป็นระดับแถวหน้าในสถานศึกษา มีพรรคพวกเดินตามเป็นกลุ่ม พ่อแม่ก็ให้ใช้จ่ายอย่างสะดวกใจเพราะเข้าใจว่าเงินเลี้ยงลูกได้ดีกว่าตน เอกเรียบนจบระดับมัธยม เข้าต่อในมหาวิทยาลัยเอกชนที่มีชื่อเสียง พอโตขึ้นพรรคพวกเยอะขึ้นเริ่มเที่ยวติดเพื่อไฮโซด้วยกัน ยกเอาความร่ำรวยมาอวดอ้างกัน เที่ยวผับเที่ยวบาร์ นานเข้าจากดื่มเหล้าหนักขึ้นเป็นยาเสพติด เอกเริ่มเกเรขึ้นเป็นลำดับ เพราะตนเองมีเงินมีพวกเยอะ

การ์ดในที่เที่ยวก็จะเข้าข้างทำอะไรไม่ค่อยผิดเพราะพ่อตนเองคนมีสีให้คุณให้โทษกับสถานที่ประกอบการได้

จึงทำให้เอกยิ่งลำพองตนเองมากขึ้นทุกวันเพราะใครๆก็ให้ความเกรงใจเอกเติบโตท่ามกลางแสงสีเสียงและความลำพองขึ้นทุกวัน

แล้วหายนะก็คลืบคลานเข้ามาเพื่อของเอกได้แนะนำสิ่งเสพติด บางอย่างให้ลองเพื่อนบอกว่าเล่นแล้วจะเที่ยวสนุกขึ้นเมายากขึ้น

มันเป็นเม็ดเล็กๆกินง่ายเพื่อนๆเรียกมันว่า"ขนม"เอกเลยลองดู คืนนั้นเอกรู้สึกสนุกเป็นพิเศษเต้นได้ไม่รู้จักเหนื่อยสนุกมาก

จนเเธคปิดเอกยังไม่อยากเลิกชวนเพื่อนไปต่อที่บ้านตนเองนับวันเอกติดงอมแงมกับขนมที่เพื่อให้ลองเอกสั่งซื้อทีละหลายบาท

จากพันเป็นหมื่นต่อครั้งโกหกแม่สารพัดแม่ก็ไม่ได้สนใจลูกขอแม่จัดให้เพราะเลี้ยงลูกด้วยเงินไม่มีเวลาสนใจลูกไหนจะงาน

สังคมทั้งของตนเองและสามีเอาเงินเลี้ยงลูก จากผู้ซื้อเอกเริ่มเห็นหนทางในการลดต้นทุนเอกเริ่มขยับตนเอง มาขายขนมตามที่เพื่อนแนะนำเอกมีทุนเพื่อนจึงส่งเสริมแนะนำเพราะจะได้หาเงินด้วยเอกเริ่มมีรายได้เข้ามาเป็นกอบเป็นกำจากการขายคนในวงการเดียวกันกับคนเที่ยวบ้างที่รู้จักกันผ่านทางเพื่อนบ้างทางการบอกต่อบ้างยอดขายสูงขึ้นเรื่อยๆเอกเริ่มสั่งของถี่ขึ้นเครดิตดียิ่งได้ส่วนลดมากขึ้นเอกเริ่มคิดไปไกลถึงเม็ดเงินที่จะไหลเข้ามาเอกตัดสินใจสั่งของอีกล๊อตเป็นจำนวนเงินหลักครึ่งล้านเข้าตำรา ใจไม่ถึงไม่ได้ขี่ช้างงาเอกสั่งของล๊อตใหญ่มา

เอกลงทุนเช่าห้องเพื่อเก็บของและสะดวกในการเข้าออกของลูกค้าแล้วลูกค้าประขำก็เข้ามาซื้อของเช่นเคยที่เคยใช้บริการแต่ครั้งนี้ลูกค้าเอกไปเกมส์กับสายสืบที่ปากซอยการต่อรองของคนโดนจับกับตำรวจเกิดขึ้น เพราะตำรวจต้องการคนขายคนโดนจับต้องการให้ปล่อยตัว

สุดท้ายลงตัวที่พาไปจับเอกที่ห้องพักชีวิตเอกหลังจากนี้คืออยู่ในคุกชีวิตที่พลิกผันอย่างรุนแรงหลังจากกระบวนการจับกุมแถลงข่าวจบลง

***รถ6ล้อ สีแดงคาดขาวแล่นมาจอดที่หน้าอาคาร ที่มีข้อความตัวโตว่าเรือนจำ..... เอกใจหายวาบ อิสระภาพของตนเองกำลังจะหมดลง เพราะตำรวจคัดค้านการประกันตัว เนื่องจากของกลางมีจำนวนมาก มูลค่าในการขายนับล้านบาท รถค่อยๆถอยหลังเข้าไปจอดระหว่างประตู 1-2 ของเรือนจำ เอกก้าวลงเป็นคนสุดท้ายเอกสะดุ้งเมื่อได้ยิน "ผู้คุม"ตะโกนเรียกด้วยเสียงอันดัง "อ้าวไอ้หนุ่มหน้าขาวลงมาได้แล้ว"เอกตื่นจากภวังค์ที่กำลังครุ่นคิดภาพเหตุการณ์ต่างๆในอดีตประดังเข้ามาในสมอง ได้ดับวูบลงเมื่อได้ยินเสียงเรียก เพราะตอนนั่งมาในรถ นักโทษเก่าคุยให้ฟังว่าผู้คุมส่วนใหญ่จะดุ เอกตกใจรีบก้าวลงรถเพื่อไปต่อแถวกับเพื่อนๆที่ก้าวลงไปก่อนแล้ว วันนี้ไม่มีนักโทษหญิงมาด้วย คนเก่าก็ไม่มีออกศาล ทุกคนโดนสั่งให้ถอดกางเกง ถอดเสื้อออกวางไว้ตรงหน้า เอกตกใจเลกน้อยเพราะตนเองถูกเลี้ยงดูมาอย่้างดีในตระกูลคนมีเงิน แต่ก็ถอดออกตามที่ผู้คุมสั่ง และเห็นเพื่อนๆที่มาด้วยกันถอดทุกคน จากนั้นผู้คุมก็อธิบายว่าต้องปฏิบัติตนอย่างไร สักพัก มี ผู้คุมอีกคนหอบเสื้อผ้าที่ใช้สำหรับนักโทษอออกมาให้ทุกคนได้สวมใส่ เป็นชุดสีน้ำตาล ที่เอกเคยดูในหนังที่เรียกว่าชุด "ลูกวัว" ซึ่งต่อไปเอกต้องใช้ชุดนี้ ไม่มีแกรนด์สปอร์ตให้ใส่ ไม่มีแว่น เรแบนให้สวม ยกเว้นคนสายตาสั้นหรือยาวเท่านั้น จึงจะสามารถใส่แว่นตาได้ จะใส่เพียงเพื่ออยากหล่อคงไม่ได้อีกต่อไป ผู้คุมสั่งให้คนที่มีทรัพย์สิน สร้อย แหวน นาฬิกา เงินสด รวมทั้งบางคนที่มีโทรศัพท์ ที่ติดตัวมา นำออกมากองไว้ตรงหน้าตนเอง เพราะในเรือนจำแม้แต่เงินสดก็ผิดระเบียบของเรือนจำฯ ผู้คุมได้อธิบายขั้นตอนต่างๆ รวมทั้งเงินสดที่ต้องฝากกับเจ้าหน้าที่เพื่อนำเข้าฝากในวันรุ่งขึ้นเพื่อให้ผู้ต้องขังได้เบิกใช้ซึ่ง ผู้ต้องขังทุกคนไม่สามารถถือเงินสดได้ โดยกำหนดให้ใช้ไม่เกินคนละ 300 บาท ต่อวัน (ซึ่งปกติเอกกินกาแฟยี่ห้อดังแก้วเดียวยังไม่พอเลยกับจำนวนเงินที่กำหนดให้ใช้ในแต่ละวัน) เอกมีเงินสดติดตัวมา 8,000 บาท ซึ่งค่อนข้างเยอะในสายตาของผู้ต้องขังด้วยกัน เอกทำตามที่ผู้คุมบอกอย่างเลื่อนลอย สมองยังคงคิดไปต่างๆนานๆ ว่าตนเองจะอยู่อย่างไรต่อไปในเรือนจำฯ นี่เพียงก้าวแรกที่เดินเข้ามา ก็โดนสั่งถอดเสื้อผ้าจนเกลี้ยงตัวแล้ว ...เอกเอ๋ยเอก!!!

หลังจากฝากของต่างๆพิมพ์ลายนิ้วมือในหมายขัง เรียบร้อย ทุกคนเดินผ่านประตู ที่เรียกกันทั่วไปว่า ประตู 3 เข้าไปยังจุดตรวจค้นอีก ครั้ง!!!!! เอกนึกในใจยังมีตรวจอีกหรือนี่ คราวนี้ทุกคนถูกค้นตัวอย่างละเอียด อ้าปาก ทุกอย่างที่คิดว่าจะซุกซ่อนสิ่งผิดกฎหมายทุกที่ในร่างกาย โดยเฉพาะผู้ต้องขังตดียาเสพติด จะถูกตรวจตราระมัดระวังอย่างเข้มงวด หรือคนเก่าที่มีพฤติการณ์ไปในทางที่จะซุกซ่อนยาเสพติดเข้ามาในเรือนจำ หลังจากนั้นจะถูกนำมาสอบประวัติเบื้องต้น พ่อแม่ ชื่อไร พี่น้อง ภรรยา ลุงป้า น้า อา (เอกนึกใจใจจะถามทำไมนักหนา) แต่ความเป็นจริงเอาไว้เพื่อการมาเยี่ยมญาติของผู้ต้องขังเอง รวมทั้งเบอร์โทรญาติ ก็เป็นสิ่งจำเป็น เพราะในกรณีเจ็บป่วยอาหารหนักถึงที่จะต้องส่งออกรักษาโรงพยาบาลภายนอก ก็จำเป็นต้องแจ้งญาติหากกรณีต้องผ่าตัดหรืออาการหนัก ต้องแจ้งญาติให้มารับทราบ (เอกจงถึงบางอ้อ) หลังจากสอบประวัติเรียบร้อยทุกคน ผู้ต้องขังทั้งหมดถูกพาไปรวมกันที่ฝ่ายควบคุม(เห็นผู้ช่วยงานทีเป็นนักโทษ)ที่แต่งตัวสีกรมท่า ท่าทางดูดีกว่าพวกเอกที่นั่งหมดอาลัยตายอยาก บอกและพาเดินนำไป หลังจากตรวจนับจำนวนเสร็จ ก็พาไปกินข้าวที่ทางเรือนจำเตรียมไว้สำหรับคนใหม่และคนที่ออกไปศาลให้กลับมากิน วันนี้เป็นแกงหน่อไม้ใส่ไก่ กับผัดผัก คนเก่าก็จัดแจงตักกินกันอย่างเคยชิน ยกเว้นคนใหม่อย่างเอกและคนใหม่อีก 10 กว่าคน ยังเก้ๆกังๆ ซึ่งในแถบอีสานข้าวจะเป็นข้าวเหนียว เอาละซิ่ เอกไม่คุ้นเคยกับข้าวเหนียวถึงแม้จะเกิดในถิ่นอีสานก็ตาม คนเก่าหันมาบอกเอกว่า กินซิ่น้อง ฝืนกินเอา กว่าเช้าอีก 10 กว่าชั่วโมง จะหิวแย่ เอกนิ่งไปสักครู่มองดูอาหารที่ใส่ถ้วยอยู่ตรงหน้า พร้อมข้าวเหนียวที่เป็นปั้นๆที่ เจ้าหน้าที่ ที่เป็นผู้ต้องขังจกออกมาจากถังข้าวมาใส่ในจานไว้ เอกฝืนกลืนข้าวไป 2-3 คำ ใจยังคงคิดถึงบ้านนึกถึงเธคที่เคยเที่ยว สาวๆที่เคยจีบแซวเวลาเมา เมื่อทุกคนกินข้าวเสร็จ ถึงเวลาไปอาบน้ำ เอกยืนเก้ๆกังๆอีก คนเก่าเดินมาบอกว่าแก้ผ้าเลย อาบพร้อมกัน หรือจะเหลือกางเกงในใส่อาบ แต่ตอนนอนนายจะไม่มีกางเกงในใส่ โอการโดนล้วงดากมีสูง(คนเก่ามากระซิบแกมหยอก)เพราะเอกขาวหล่อหน้าตาดี ทำให้เอกนึกถึงคำถามของคนเก่าที่ว่าเป็นน้องมั้ย 555 เอกเสียวสันหลังขึ้นมาทันที เอกนึกในใจเอาวะ มีแต่ผู้ชายด้วยกัน อายก็ทนเอาวะ !!!!! ถ้าไม่ถอดมันจะจับทำน้อง ยุ่งกันตาย..

*-** อาบน้ำเสร็จถึงเวลาขึ้นเรือนขัง ผู้ต้องขังทั่วไปหรือทางราชการจะเรียกว่า เรือนนอน โดยแยกเป็นห้องๆ อาจจะห้องละ 200 หรือ 300 คน แล้วแต่ขนาดของห้อง คนใหม่ถูกแยกไปขังในห้องคนเข้าใหม่ ทุกคนได้ผ้าห่ม คนละ 2 ผืน ไม่มีหมอน หนุน จะมีพี่เลี้ยงสาธิตการพับผ้าห่มให้เป็นหมอนหนุนหัว จะมีหัวหน้าห้อง และเสมียนห้อง จดชื่อและพาไปนอนในที่ ซึ่งเป็นที่ว่าง คนใหม่ใครดวงซวยจะเจอที่นอนที่อยู่ใกล้ห้องน้ำ เอกถูกพาไปนอนถัดจากทางเข้าห้องน้ำมา 1 ที่ (คงไม่ต่างอะไรกับที่ติดห้องน้ำ )สัสสส เอกนึกในใจ <-> โปรดติดตามตอนต่อไป