ฉันที่เลิกเรียนกำลังเดินกลับห้องพัก อยู่ ๆ ฝนก็ดันตกซะได้ดีที่พกร่มมาด้วยไม่งั้นคงเปียกแน่ ๆ แต่ก็ยังไม่ทันถึงห้องพักก็เจอกับคน ๆ นึงเข้าตามเนื้อตัวเขาเต็มไปด้วยบาดแผลแล้วยังมานั่งหลับตากฝนอยู่หน้าหอพักฉันอีก ฉันยืนถือร่มมองคนตัวโตที่นั่งพิงกำแพงหอพักหลับ หรือว่าเขาสลบไป ฉันชั่งใจคิดสักพักว่าจะช่วยดีหรือไม่ พอคิดได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย ฉันจึงเดินออกมาจากเขาแล้วเข้าหอ ฉันหยิดคีย์การ์ดเพื่อจะเปิดประตู แต่อะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้ฉันต้องหันกลับไปมองเขาอีกครั้ง ก่อนตัดสินใจเดินกลับไปหาเขาแล้วเรียกยามให้มาช่วยแบกเขาขึ้นไปบนห้องฉัน ขืนปล่อยให้นอนตากฝนไว้ตรงนั้นเขาได้ตายพอดี