เช้าในวันแสนที่จะสุขสบายแต่ผมกลับต้องตื่นขึ้นฟัดปากฟัดคำกับคุณแม่ของผมตั้งแต่เช้า

"โธ่ แม่! แบมไม่ไป!!"

"เสียใจค่ะลูก แม่ส่งเอกสารการสมัครเรียนไปให้ทางโรงเรียนเค้าละ"

"omg!!!" ผมอยากจะบ้าแม่ทำอะไรชอบตามใจตัวเองตลอดไม่เคยถามผมซักคำ พ่อก็ไม่เคยออกมากซักนิดผมต้องไปเรียนที่นั่นและใช้ชีวิตที่นั่นจริงหรอ ผมไม่อยากไป!!

"ยินดีต้อนรับคุณหนูแบมแบมค่ะ" เมื่อผมย่างกรายเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่มหึมา ก็มีแม่บ้านเข้ามาต้อนรับผมถึงหน้าประตูตั้งห้าคนจะบ้าตายที่บ้านผมคนรับใช้ไม่เป็นแบบนี้เลยซักคน

"พวกเธอไปตามคุณมาร์คลงมาทานข้างเร็ว" มีเสียงแม่บ้านคนออกคำสั่งให้ใครซักคนลงทานข้าวกับผม

"ไง.......แบมแบม" เขารู้ชื่อผมได้ไง ผมยังไม่รู้จักเขาดีเลยนะ

"เอ่อ...ครับ.....สวัสดีครับพี่มาร์ค" ผมตอบเสียงสั่นเครือ....... ไม่รู้ว่าจะเกรงไปทำไม

"เรานี่ชอบอ่อยพี่นะ" ผมเหรอไม่นะ......... ผมไม่ได้อ่อยใครทั้งนั้นผมแค่ทำตัวของผมแบบปกติที่ผมทำอยู่แล้ว

"เอ่ออออ......"

"พี่ชอบเรานะ แบมแบม......" เขาบอกผม อึ๊ยย ผมแก้มแดงเฉยเลย

"ผมก็ชอบพี่นะ....พี่มาร์ค"

"เรามาลองคบกันมั้ยครับ.....พี่มาร์ค"

"อ้ะ ......... อ้ะ เบาๆหน่อยพี่"

"ซี๊ดดด แบมพี่ไม่ไหวแล้ว"