สวัสดี ก่อนอื่นเราขอแนะนำตัว

เรารักในเรื่องราวปรัมปรา การสืบทอดเรื่องราวเหล่านั้นก่อสร้างสังคมและวัฒนธรรมของมนุษย์ สืบต่อ แย่งชิง เข่นฆ่า สวมทับ เรารักในความคิดของมนุษย์ และนี่คือเรื่องราวหนึ่งที่ตกตระกอนจากความบ้าคลั่งของเราในสิ่งเหล่านี้

เรื่องราวในอาจจะกระจัดกระจายบ้างในบางครั้ง ช่วงเวลาในอีกบทหนึ่ง สู่อีกบทหนึ่งอาจห่างกันหลายสหัสวรรษ ย้อนไปในอดีต ผ่านห้วงกาลเวลาที่ไหลผ่านไป เหล่าสายธารของตราบาป การตัดสินใจที่ส่งผลต่อเนื่องกันจนมาถึงปัจจุบัน

ด้วยเหตุนั้นจึงจำเป็นที่ต้องระบุปี ค.ส. ไว้หน้าบทเสมอ แต่ละบทใหญ่ประกอบด้วยบทย่อยมากมาย

จากแง่มุมตัวละครหลายบุคคล ทั้งเหล่ามนุษย์และเทพเจ้า รวมไปถึงเผ่าพันธุ์อื่นๆ มากมายหลายเผ่าพันธุ์ ปกรณัมและเทพตำนาน นิทานพื้นบ้าน ถูกตีความใหม่ เราอยากสร้างชีวิตให้พวกเขาเหล่านั้น

พวกเขาคิด พวกเขาวางแผน พวกเขาทำร้ายกัน พวกเขาเยียวยากันและกัน พวกเขาเข่นฆ่ากันและกัน พวกเขาถักทอเส้นดายแห่งสายสัมพันธ์

ฉันรักในเรื่องราวของปัจเจกบุคคล นั่นคือเหตุผลหลักที่ดำเนินเรื่องราวไปในรูปแบบนี้ ไม่มีตัวเอกที่ตายตัว ทุกตัวละครสามารถเป็นตัวเอกได้เมื่อถึงช่วงเวลาหนึ่ง ทุกคนต่างเป็นตัวเอกในชีวิตของตนเอง

ไม่ต้องห่วงไป ฉันสัญญาว่าหลังจากจบบททุกครั้งจะมีรายละเอียดปลกย่อยตามมาเสมอ ทั้งรายละเอียดของตัวละครสถานที่ นี่คงเป็นการพบกันครึ่งทางระหว่างฉันและผุ้อ่าน ถ้ามีคำถามหรือข้อสงสัย ฉันยินดีที่จะตอบอย่างยิ่ง

นี่คือคำเตือน เรื่องราวเหล่านี้ เต็มไปด้วยความรุนแรง เลือดและเนื้อ เหล่าผู้คนมากมายที่จิตใจแตกสสาย ตายลงไปทั้งๆ ทียังมีชีวิตอยู่ จำใจต้องลาจากโลกไปทั้งๆ ที่ยังมีเรื่องราวค้างคาใจ

คำสัญญาที่ไม่มีวันจะถูกเติมเต็ม เสียงคร่ําครวญของเหล่านกคัคคู เป็นเรื่องราวที่เต็มไปด้วยสิ่งเหล่านี้

คุณรู้จัก "ซิซีฟัส" ไหม? ฉันรักในเรื่องราวของชายผู้นั้น ผู้คอยทำหน้าที่อันไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อันใดกับชีวิต ดื้อรั้น คอยกลิ้งก้อนหินที่เรียกกันว่าชีวิต ซึ่งเป็นโทษทัณฑ์จากทวยเทพ นี่คือเรื่องราวของชายผู้โง่เขลาคนนั้น ฉันประทับใจในความพยายามอันไร้แก่นสารของเขา

คุณค่าของตัวตน คุณค่าของชีวิต คุณค่าของร่างกาย และคุณค่าของจิตวิญญาณ สิ่งเหล่านี้มีคุณค่าหรือไร้ค่ากันแน่?

เหล่าผู้คนมากมายตามหาความหมายของมัน โดยใช้กองภูเขาซากศพเป็นดั่งสะพาน ทับสูงยิ่งขึ้น กองสูงยิ่งขึ้น สูญเสียบางอย่างไป ได้บางอย่างกลับมา สูญเสียบางอย่างไป โดยที่ไม่ได้อะไรกลับมา

จากอุธรสู่สุสาน โศกนาฏกรรมซึ่งข้ามผ่านกาละอันไร้ความลึกและเทศะไร้ขอบฟ้า เรื่องราวมากมายผ่านยุคสมัยต่างๆ ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต สายสัมพันธ์ที่งดงามส่งผลถึงอีกเรื่องราวหนึ่งที่อยู่ห่างไกลออกไป เชื่อมโยงกันด้วยความรักและสูญเสีย ตราบจนสิ้นชั่วกัลปาวสาน

Downpour:วันที่ฝนโปรยปราย คือบทใหญ่บทแรกที่เริ่มต้นขึ้น สำหรับเรื่องราวทั้งหมด มันเป็นแค่จุดเล็กๆ แต่ก็เป็นจุดเปลี่ยนเช่นเดียวกัน ฉันจึงตัดสินใจที่จะนำบทนี้ขึ้นมาก่อนบทอื่นๆ

หากมีข้อวิจารณ์หรือติชม เชิญทำอย่างตรงไปตรงมาได้เลย ฉันยินดีเสมอ เพื่อที่จะได้พัฒนาตัวเองขึ้น ในบางครั้งฉันอาจผิดพลาดไปบ้าง บางครั้งต้องแก้ไขเรื่องราวหลายต่อหลายครั้ง ทั้งสำนวนและการสื่ออารมณ์ แต่ฉันให้สัญญาว่าจะพยายามทำให้ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ ผู้อ่านที่รัก เรามาสร้าง"สายสัมพันธ์"กันเถอะ