"ฉันยอมคว้าโอกาสอีกครั้งนึงไว้ก็ได้ ยอมที่จะล้มลง

และฉันต้องการเธอ... เหมือนที่หัวใจจะต้องเต้นต่อไป"

ในวันที่ฉันล้มลง 'เขา' กลับเหยียบย่ำและซ้ำเติมหัวใจของฉันจนแหลกคามือ

ฉันคนใหม่กลายเป็นผู้หญิงที่ไม่มีค่าให้เขาเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ฉันคนเก่าจึงต้องกลับมาเพื่อทบต้นทบดอกในสิ่งที่เขากระทำไว้..

"รักคืออะไร? ฉันจำไม่ได้แล้ว"

"มันช่วยไม่ได้จริงๆ มิลาน เธอประสบอุบัติเหตุรถคว่ำจนทำให้ความทรงจำขาดหายไปเป็นบางช่วง แต่ดันโชคร้ายกว่า

ที่เธอกลับจำผิดมากไปหน่อยว่าตอนนี้เรากำลังคบกันอยู่"

ผมพูดพร้อมกับเผลอบีบแขนมิลานที่เริ่มดิ้นแรงขึ้น

"เราเลิกกันมานานเท่าไหร่แล้วเธอจำไม่ได้จริงๆ เหรอ กี่วัน กี่เดือน กี่ปีมาแล้ว"

ร่างในอ้อมแขนของผมเริ่มดิ้นไปมา

เออดี ดิ้นแรงๆ ผมชอบผู้หญิงอึดถึกมีสีสัน

"ปะ.. ปล่อยนะโรม"

ผมแสยะยิ้มแต่กลับไม่ยอมปล่อยมิลานให้เป็นอิสระ

เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งผม

"จำได้ไหม? ว่าวันนั้นฉันทิ้งเธอมายังไง!! ดูท่าทางเธอจะไม่เข็ด"

ความดีมันไม่เข้าใครออกใคร.. และความเลวมันก็ไม่เข้าใครออกใครเช่นกัน!!

_________________________________________________________________

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการณ์ของไรเตอร์

มิได้ดัดแปลง ทำซ้ำ หรือคัดลอกผู้ใดมา

ตัวละคร ชื่อนามสกุล สถานที่ ภาพประกอบ ล้วนสมมุติขึ้นและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่อง

เนื้อหาบางช่วงค่อนข้างรุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ผู้แต่งมิได้ชี้นำและแนะแนวทางให้กระทำผิดแต่อย่างใด

ห้ามผู้อื่น คัดลอก ทำซ้ำ หรือดัดแปลงแก้ไข

"ลิขสิทธิ์ ตาม พรบ. พ.ศ. 2537"

TALK

เรื่องนี้เป็นเรื่องของโรมกับมิลานค่ะ ไม่มีภาคก่อนหน้า

ดราม่าพอสมควร คำหยาบมา พระเอกนิสัยเสียได้อีก

ถ้าชอบก็ขอฝากผลงานด้วยนะคะ :)