"นาคิน"

ชายหนุ่มผู้เงียบขรึมและเจ้าอารมณ์ ที่ถูกคนรักหักอกและนำมาสู่ความเครียดแค้นผู้หญิง ที่มองความรักของเขาเป็นสิ่งที่ไร้ค่ามากกว่าเงินตรา

"พิมพ์ญาดา"

เด็กสาวผู้ที่เย่อหยิ่งและจองหองและไม่เคยยอมใคร แต่ต้องมาอยู่กลับผู้ชายเจ้าอารมณ์ และเอาแต่ใจตามหนังสือสัญญา ในฐานะนางบำเรอของชายหนุ่มเพื่อล้างหนี้สินที่พ่อและแม่ได้ทำสัญญาไว้ก่อนตาย

"พิมพ์ญาดา!!!!!! เธอไม่มีสิทธิ์ไปกับผู้ชายหน้าทั้งนั้น"

นาคินตะคอกใส่หน้าพิมพ์ญาดาด้วยอารมณ์หึงห่วงโดยไม่รู้ตัว เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขาได้ เมื่อเห็นเด็กสาวดูสนิทสนมกับภาณุเพื่อนเธอ

"ทำไม!!!!! ทำไมฉันจะไปกับณุไม่ได้ในเมื่อเราเป็นเพื่อนกัน"

เด็กสาวก็ไม่ยอมลดลาวาศอกให้กับเขา เธอก็ตะคอกใส่หน้าชายหนุ่มเช่นกัน เพราะเธอคิดว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดก็แค่ออกไปทานข้าวกับเพื่อนก็เท่านั้นเอง เด็กสาวได้แต่คิดว่าเธอทำผิดอะไร ทำไมเขาต้องโกรธรุนแรงขนาดนั้นด้วย โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าอารมณ์นั้นเกิดความหึงหวง เพราะสำหรับเด็กสาวเธอขอแค่หมดสัญญาบ้าๆ นั่นเธอก็จะได้เป็นอิสระ

"ฉันอุตส่าห์ให้เวลาเธอได้ปรับตัว.... แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้ว" พูดจบชายหนุ่มก็ลากแขนของเด็กสาวเข้าไปในห้องนอนของเขา โดยไม่ฟังเสียงของเธออีกต่อไป และพลักเธอให้ล้มลงที่เตียง

"คุณจะทำอะไรน่ะ" เธอถามเขาเสียงสั่นและตื่นกลัว เมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาหาเธอที่เตียง และตอนนี้หัวใจของเธอเต้นแรงเพราะความกลัว พอเอาเข้าจริงๆ เธอก็ไม่ได้เก่งอย่างที่ปากของเธอพูดเลย

"ก็จะสอนให้เธอรู้งัยว่าอย่าล้อเล่นกับไฟ"