การครั้งหนึ่งนานนนนมาแล้วถุ้ย!!!!!นี่มันนิยายไม่ใช่นิทานมามา

วันหนึ่งวันนี้ก็วันน่าเบื้อน่าเบื่ออีกวันของผมใช่มันไม่ใช่แค่น่าเบื่อแน่นอนมันน่าเบื่ออภิมหาเลยก็ว่าได้วันนี้วันที่ 5 พฤษจิกายน 2xxx ผมนอนบนเตียงที่แสน(ไม่)นุ่มของผมและขณะที่ผมกำลังนอนสบายๆอยู่นั้นก็มีเสียงดัง

ปัง!!!!!!!(เสียงเปิดประตูนะ555)

"พ่-งต-ยไ-คว-ยเอ้ยตื่นได้แล้ว~~~~ไม่ใช่เวลานอนนะเอิงเอย~~~ไปโรงเรียนได้แล้วโว้ยยยยยยยยยยยไอเด็กขี้เกียจ"

ใช่แล้วพ่อผมเองพ่อผมทำงานอะไรนะหรอบอกทำไมอายเขาดูจากเตียงผมก็น่าจะรู้นะ

อ้อผมลืมบอกไปผมชื่อเอด้าฟอส ทรีรอส มาจากภาษากรีกทั้งหมดแต่แน่นอนผมนคนไทย(แกมันลูกครึ่งโว้ยไอ่ฟอส:ไรท์)และไม่ต้องถามถึงแม่ผมนะเขาเอาตัวรอดได้เว้นเอาตัวรอดจากลูกเขาอย่างเดียวบอกเลยแม่ผมนานๆทีจะกลับมาบ้านแล้วแน่นอนแม่ผมต้องบรรทุกของมาเป็นคันๆใช่แล้วผมเขียนไม่ผิดบรรทุกมาเป็นคันๆมีแต่ของตัวเองทั้งน้านนนนนนนไม่มีของผมเลยพูดแล้วเศร้าไม่เชื่อรองเปิดไปดูห้องแม่ผมได้มีแต่อะไรก็ไม่รุทั้งดาบโง่ๆปืนยุคเก่าโง่ๆและไม้เท้าโง่ๆ

แต่แล้วระหว่างที่ผมกำลังขี่มอไซไปโรงเรียนด้วยความเร็ว110เพราะนี่มันเวลา7.45น.ก็มีสิ่งที่ผมไม่คาดคิดเกิดขึ้นนั่นก็คือ!!!!