"มลทิดา" เด็กสาวชนบทที่เดินทางเข้ามาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟ ที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งของโรงแรมระดับห้าดาว ที่ตั้งอยู่ในย่านธุรกิจใจกลางเมืองกรุงเทพฯ มีนิสัยซื่อๆ แต่เธอร่าเริงแจ่มใสเข้ากับเพื่อนได้ง่าย

"เควิน" นักธุรกิจหนุ่มหล่อลูกครึ่งอิตาลีและสวิตเซอร์แลนด์ ที่สาวๆ เห็นเป็นต้องตลึง เพราะชายหนุ่มทั้งหล่อและคมเข้มกว่าฝรั่งทั่วๆ ไป และนิสัยเป็นคนเจ้าชู้กะล่อน

"มลเดี่ยวเอาอาหารเช้าไปเสิร์ฟลูกค้าวีไอพีที่ห้อง 501 ด้วยนะ" สาวิกาผู้จัดการร้านอาหารหันมาสั่งหญิงสาว

"ค่ะพี่สา"

" เดี๋ยววันนี้ให้ไปคนเดียวเพราะวรรณาไม่ว่าง" วรรณาเป็นพนักงานเก่าของทางร้านที่คอยเป็นพี่เลี้ยงให้เธอ พอถึงหน้าห้องมลทิดาก็เคาะประตูเรียก ไม่นานนักประตูห้องก็ถูกเปิดออก

"สวัสดีตอนเช้าค่ะ... เอาอาหารเช้ามาเสิร์ฟค่ะ"

มลทิดาสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษที่ไม่ค่อยจะคล่องนัก พลางมองไปยังชายหนุ่มและหน้าของเธอก็แดงจนถึงใบหูอย่างเห็นได้ชัด เพราะหนุ่มหล่อที่เดินมาเปิดประตูมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ

"อ้อ!!!! เชิญครับ"

เควินเปิดประตูและหลบให้หญิงสาวเข็ญรถอาหารเข้ามาในห้อง พลางมองตามร่างบางระหงส์ที่มัวแต่ก้มหน้าด้วยความเขินอาย ทำให้เขานึกสนุกอยากจะแกล้งเธอขึ้นมา ชายหนุ่มปิดประตูและเสียงปิดประตูทำเอามลทิดาสดุ้งสุดตัว เมื่อหญิงสาวหันมามองเธอก็ต้องชงัก เมื่อหน้าของเขาอยู่ห่างหน้าเธอไม่ถึงสองนิ้ว ร่างบางเซถลาและแขนแข็งแรงรีบคว้าเอวเธอเอาไว้ ก่อนที่เธอจะล้มพับลงไปกองกับพื้น

"คุณสวยมากครับ....

เควินมองใบหน้านวลใสที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอ่างเพียงเล็กน้อย แต่ดูสวยและมีเสน่ห์เรียวปากอวบอิ่มทาด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนๆ ช่างดูเย้ายวนใจเขาเหลือเกิน จนทำให้เขาเผลอตัวก้มหน้าหวังจะจุมพิต แต่หญิงสาวเบี่ยงหน้าหลบได้ทัน เขาจึงทำได้แค่กระซิบถามชื่อเบาๆ ที่ข้างหูของเธอ

"คุณชื่ออะไรครับ"

"ชื่อมลลล..... มลทิดาค่ะ"

เธอตอบเขาเสียงสั่นและตัวสั่นสะท้าน จนเขารู้สึกได้ถึงอาการของเธอ ตัวเธอสั่นเหมือนแม่กวางน้อยตื่นและตกใจกลัว ท่าทางของเธอช่างดูไร้เดียงสา สำหรับเขาแล้วเคยเจอแต่ผู้หญิงให้ท่า แต่เธอคนนี้กับทำให้ชายหนุ่มอยากที่จะเข้าหาเธอเอง