แก้วรัตติกาล

“ขะ..ข้า เป็นชายทั้งแท่งเจ้าตาบอดหรืออย่างไร”

“เช่นนั้นรึ ถ้าอย่างนั้นข้าขอพิสูจน์คำเจ้าเสียหน่อยเถิด”

เจ้ารัตติกาลพูดจบก็ยื่นมือบางทั้งสองจับไปที่หน้าอกหน้าใจของคนตัวเล็กตรงหน้าทันที โดยที่เจ้าตัวไม่ทันได้ตั้งตัว คนร่างบางหวีดร้องตกใจ มือบางของเจ้ายุพราชนั้นสัมผัสได้ถึงเนินเนื้อนุ่มมือทั้งสองข้าง

“ว๊าย!!! นะ นี่ จะ เจ้า”

“เพี๊ยะ!!”

โอ้ย !! เจ็บโว้ย...

..........................................................................................................

“เจ้ารัตติกาล” แห่งเมืองเชียงรัตน์ ได้รับมอบหมายจาก “เจ้าหลวงตะวันฉาย” ผู้เป็นพี่ชายให้ออกหน้าเดินทางมารับตัว “เจ้าแก้วกัลยา” ราชธิดาแห่งเมืองไชยบุรีซึ่งเป็นคู่หมั้นแทนตน เหตุเพราะตะวันฉายเกิดหลงใหลในตัว “แสงหล้า” อดีตคนรักเก่าของรัตติกาลจนไม่ยอมมารับตัวคู่หมั้นด้วยตนเอง เป็นเหตุให้เจ้าเมืองไชยบุรีโกรธกริ้วถึงกับล้มเลิกการหมั้นหมายทันที

สถานการณ์พลิกผันทำให้แก้วกัลยาตกเป็นของรัตติกาลโดยชอบธรรม โดยที่เจ้านางทั้งสองไม่ถูกชะตากันตั้งแต่แรกพบ

จะทำอย่างไรเมื่อนางหนึ่งแสนจะเกลียดชังแต่อีกนางหนึ่งกลับตกหลุมรักโดยไม่รู้ตัว.....

บทสรุปความรักของเจ้านางทั้งสองจะลงเอยอย่างไร ท้ายสุดแล้วความรักจะเอาชนะความเกลียดชังได้หรือไม่...

“ข้าได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่งข้าคงจักได้ยินคำว่า..รัก..จากปากของเจ้า...แม่แก้วกัลยา”