[แนะนำตัวละคร]

พระเอก : กล้า
อายุ : 19 ปี
อาชีพ : นักศึกษา/เดือนมหาลัย คณะนิเทศศาสตร์
อาชีพรอง : ไม่มี
อุปนิสัย : โหดหื่น ปากเสียตรงข้ามกับหน้าตา ชอบเทลาะวิวาท แถมม่อไปทั่ว...(ไม่ว่าหญิงหรือชาย)

"ให้กูเอาก็จบ...คิดไรมาก?"

นายเอก : ทิว
อายุ : 19 ปี
อาชีพ : นักศึกษามหาวิทยาลัย คณะนิเทศศาสตร์
อาชีพรอง : บาริสต้า
อุปนิสัย : เป็นคนตรงไปตรงมา ใครดีมาดีกลับ เป็นคนจินตนาการสูงชอบคิดแทนคนอื่น และชอบเก็บเรื่องมาคิดคนเดียว...

"หน้าตาก็ดี...ทำไมชอบปล่อยหมาออกมาเห่าละครับ"

[บทนำ]

-ทิว-

ติ๊กๆ
ติ๊กๆ
ติ๊กๆ

'กริ๊ง!!!!!'

ในขณะที่ผมกำลังอยู่ในภวังค์ เสียงนาฬิกาปลุกที่แม่ซื้อให้เป็นของขวัญ เพราะว่าผมชอบตื่นสายจนเดือดร้อนคนในครอบครัวกัน หลังจากนั้นมา...จนถึงมหาลัยผมก็ต้องใช้มันเป็นตัวช่วยในการตื่นมาตลอด บอกเลยเสียงนี่แสบแก้วหูใช้ได้...

แต่เดี๋ยวก่อน!...ตอนนี้กี่โมงแล้ววะ?

"ไอ้เหี้ย!! จะเก้าโมงแล้ววววว!!!" ผมนี่รีบแหกขี้ตาตื่นมาเลยครับ เพราะคาบแรกเป็นของอาจารย์ที่สวยมากและเธอ...ก็ดุมากเช่นกัน บอกเลยถ้าไปสายมีหวังโดนบ่นจนหูชา

"ชุดๆๆแม่งอยู่ไหนวะ!!" บอกเลยลำบากมากครับ...ชีวิตของเด็กหอเนี่ย ชุดก็ต้องซัก อาหารก็ต้องหาเอง เงินก็มีจำกัด เหมือนจำลองอยู่ในโลกServivalยังไงยังงั้น...

.

.

"เอาแบบนี้ไปก่อนละกัน..." โอย...ให้ตาย! สภาพผมตอนนี้แม่งโครตทุเรศ ชุดนักศึกษาที่ยับยู่ยี่ เพราะไม่ได้รีด ไหนจะผมเผ้าที่ฟูฟ่องเหมือนทรงแอฟโฟร่ แต่แค่ขอให้ไปทันคาบเรียน อย่างน้อยมันก็คงไม่แย่ขนาดนั้นหรอก...มั้งนะ

"รับสิวะ! ไอ้สอง!"

ผมสบถใส่หน้าจอโทรศัพท์ เพราะไอ้เพื่อนตัวดีของผมนะสิครับ...โทรไปจะสิบสายแต่ก็ยังไม่รับสักที หรือมันจะไปก๊งแล้วเมาหลับไปวะ ถ้าเป็นแบบนั้น...

'ผมแม่งก็โครตซวย!!'

แต่ไม่นานนัก...

[อือ~~ว่าไงวะ] เสียงมันดูอิดโรยมากเลย อย่าบอกนะว่ามันพึ่งตื่น...

'ความหวังตรงหน้าของผมเริ่มห่างไกลออกไปทุกที...'

"มึง!...ไปเรียนกัน เดี๋ยวก็ไม่ทันคาบ'จารย์ลิลี่ กูยังไม่อยากโดนสวดนะเว้ย!!"

[มึงจะไปทำไม..?] โอ้ย!! มึงเป็นบ้าหรือปัญญาอ่อนวะ!? มาถามแบบนี้

"ไปเรียนดิ! ไอ้สัด! เมากาวรึไงมึง..." ไม่ไหวละ ผมขอด่ามันหน่อย

[พ่อง!...มหาลัยเราหยุดไอ้ควาย! มันมีประชุมวันนี้!] นั่นทำให้ผมกลับคำแทบไม่ทัน เพราะผมหันไปมองปฏิทินที่ตัวเองเขียนซะเด่นหรา ว่าวันนี้คือวันหยุด...

'เมาขี้ตารึไงวะกู...'

"แหะๆ"

[แหะพ่อง!...กูวางละ แม่ง! เสียเวลานอนกูชิบหาย...] มันพูดจบก็วางสายไป ทิ้งให้ผมมองตัวเองอยู่หน้ากระจก ผมควรตระหนักได้ว่า...

'กูจะรีบไปเพื่ออะไร อีเหี้ยยยยยย!!'

#เรื่องนี้เป็นเรื่องที่2ของไรท์น้าาา ฝากติดตามด้วยน้าาาาา

#ติชมได้

#Bonta