บทนำ

สดชื่นจริงเว้ยยย! ทุกคนไม่ต้องสงสัยว่าเสียงนี้มาจากใคร มันเป็นเสียงของฉัน ‘เปมิกา’ เด็กน้อยที่กลายมาเป็นสาวน้อยในรั้วมหาวิทยาลัยเป็นวันแรก

ใช่แล้ว! ฉันเป็นนักศึกษาปีที่1 คณะสถาปัตย์ ของมหาวิทยาลัยในกรุงเทพชื่อดัง วันนี้ฉันเข้าคณะเป็นครั้งแรกเลยตื่นเต้นไปหน่อย

‘วันนี้จะให้มารับกี่โมง’เสียงทุ้มที่เปิดกระจกรถมาคุยกับฉัน

‘6โมงเย็นได้ป่าว เพราะอาจจะมีกิจกรรมรับน้องอ่ะ’ ฉันหันไปบอกผู้ชายที่อยู่ในรถ ซึ่งเป็นพี่ชายฉันเอง ชื่อ ปราณ์ หนุ่มหล่อประจำคณะแพทย์ศาสตร์ที่ใครๆก็ชอบ ฉันยังงงอยู่เลย ชอบไปได้ไง! พี่ชายฉันอ่ะแบดบอยจะตายไป ใครคบมีหวังเสียใจตายแน่

‘ก็ได้ แต่อย่าช้านะเว้ย! แล้วก็อย่าหนีเที่ยว เข้าใจ๊!’และอีกเรื่องที่ฉันโคตรจะเบื่อคือ ปราณ์โคตรจะขี้หวงน้องสาว ฉันจะไปเที่ยวสักที่เนี้ยต้องออดอ้อนแล้วอ้อนอีก

‘เบื่อคนรู้ทัน! ไม่หนีหรอก แค่ไม่บอกว่าจะไปไหน 5555’ กวนประสาทปราณ์ไปทีนึง

‘ลองหนีดูดิ เดี๋ยวรู้เลยว่าเหนือปรางก็คือปราณ์นี่แหละ’ เสียงทุ้มตอบกลับ ใช่แล้ว! ชื่ิอเล่นของฉันคืิอปรางนั้นเอง

‘ไม่คุยด้วยแหละ ไปเรียนดีกว่า’ เมื่อเถียงปราณีไม่ได้ ฉันก็เลือกที่จะนิ่งไว้ดีกว่า

เกลียดดดดดมันนนนน !!