ปฐมบท : ง่วงจัง

"เฮ้อ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเลย ไหนจะเรียน ทำงานใช้ทุน และสอนพิเศษ.....งั้นนอนตรงนี้สักงีบก่อนละกัน...........!!"

'ผมกำลังเดินกลับหอพักที่อยู่ไกลจากอาคารเรียนพอสมควรและทุกวันจะนั่งพักศาลาข้างทาง แต่วันนี้แตกต่างจากเดิมผมนั่งดูหิ่งห้อยลอยวับ ๆ ท่ามกลางแสงจันทร์ได้ยินเสียงคนบ่น.....'

ได้แต่คิดในใจใครหนอหลับได้ท่ามกลางความมืด แถมเงียบสงัดอีก ไม่กลัวยุงหามไปกินหรือไรยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย ชะเง้อพินิจมองอย่างละเอียดอยากจะเห็นหน้าตาว่าเป็นอย่างไร

"เชี่ย น่ารักสัด!!" ผมอุทานออกมาอย่างไม่รู้ตัว! แต่คนตรงหน้าช่างน่ารักจริง ๆ นะครับ ยิ่งสะท้อนแสงจันทร์แล้วเหมือนมีมนต์ขลัง

ตึ้ง...

[ตี๋: เต้! มึงอยู่ไหนเมื่อไรจะกลับ] 'ลืมไปเลยว่านัดไอ้ตี๋ไว้ว่าจะกลับกรุงเทพคืนนี้'

[ลาเต้: เออ ๆ นั่งอยู่ศาลากำลังกลับ] 'พิมพ์จบผมชายตามองคนน่ารักตรงหน้า'

[ตี๋: ด่วนเลย กูจะขี้รอ] 'แหม่! ไอ้นี่พาเสียบรรยากาศ

"ไว้เจอกันนะครับคนน่ารัก จุ๊บ!" 'ผมห้ามใจไว้ไม่ไหว พูดในสิ่งที่คิด ทำในสิ่งที่อยากทำ คือจุ๊บลงที่แก้มคนน่ารักอย่างแผ่วเบาเกรงว่าจะตื่น...'

#พี่ลาเต้และน้องชิโน่