ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน  แต่เเทนที่ชาวบ้านจะนอนหลับกันหมด กลับมีการชุมนุมหรืออะไรสักอย่างเกิดขึ้น
พวกเขา ชายหญิงถือคบเพลิง รวมกลุ่มกันอยู่หน้าบ้านของใครคนหนึ่ง
บ้านนั้นมีชั้นเดียวไม่ใหญ่มาก
" ออกมาเดี๋ยวนี้" จู่ๆหัวหน้ากลุ่มของพวกชาวบ้านก็ตะโกนขึ้น ไม่สนใจเลยว่า คนในบ้านนั้นจะตื่นตนกตกใจ
รอแล้วรออีก คนที่อยู่ในบ้านก็ไม่ออกมา จนพวกเขาต้องพังประตูเข้าไป
ปัง!!!!!
แต่ในบ้านไม่มีใครอยู่สักคน
"มันไปไหนแล้ว!" เขาหันไปถามพวกชาวบ้าน พวกเขาเอาแต่สายหน้ากันอย่างเดียว
" เราต้องแยกย้ายกันตามหา" เขาบอกชาวบ้านพวกนั้น
แล้วก็มีคนตะโกนขึ้นว่า"มันอยู่นั้น!! รีบตามไปเร็ว"
คนที่พูดวิ่งนำไป คนที่เหลือวิ่งตาม
พวกเขาไล่ตามใครก็ไม่รู้ ใส่ผ้าคลุมสีดำปิดหน้ามิดชิด
" แกหนีไม่พ้นหรอก" หัวหน้ากลุ่มพูดขึ้นและเร่งฝีเท้า
เขาคนนั้นหยุดและหันหน้ามาทางพวกชาวบ้าน
ชาวบ้านก็หยุดกันไปตามๆกัน รอดูสถานการณ์ต่อไป
"ยอมแพ้แล้วสินะ" เขาพูด
" จะไม่เลิกตามจริงๆใช่มั้ย" เสียงเล็กเอ่ยถาม
เธอเป็นผู้หญิง และเป็นผู้หญิงที่สูงใบหน้าใต้ผ้าคลุมนั้นเต็มไปด้วยความหวาดระเเวง
" ใช่!!" พวกเขาพูดพร้อมกัน
" เธอเป็นคนที่ทำร้ายคนพวกนั้นใช่มั้ย"หัวหน้ากลุ่มเอ่ยถาม
เธอมีทีท่าหวาดกลัว
"ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่ทำอะไรเลย"
" และทำไมพวกเจาถึงมีสัญลักษณ์แปลกๆที่เเขน ตอนที่พวกเขาตายล่ะ" เขาถามอีกรอบ
"ฉะ...ฉันไม่รู้"เธอตอบและวิ่งหนี
หัวหน้ากลุ่มบอกให้พวกชาวบ้านอยู่ที่นี่ก่อนเผื่อเธอจะย้อนกลับมา
ส่วนเขาก็วิ่งตามเธอไป
เธอวิ่งและวิ่งต่อไป ไม่รู้เเลยว่าจะไปไหนต่อ
เธอรู้ว่าเธอต้องถูกจับแน่ เเต่เธอก็คิดจะทำในสิ่งที่ไม่อยากจะทำ
ใช้พลัง!
มันไม่มีทางเลือกอื่น
เธอรีบวิ่งให้พ้น แต่...ที่เธอเลี้ยวเข้าไปมันคือ
ทางตัน
เธอหันกลับไปมองทางเข้าและกำลังวิ่งออกไป แต่หัวหน้ากลุ่มดันเจอเธอก่อน

" ฉันบอกเธอแล้ว" เขาพูดและเดินเข้ามา

เธอก้าวถอยหลังและค่อยๆเดินเข้าสู่ความมืด

เธอต้องใช้มัน

แล้วหลังของเธอก็ชิดกำแพง

ไม่มีทางอื่นแล้ว เธอคิด

และก็ใช้มือแตะไปที่ผนังกำแพง เกิดเป็นช่องว่างขนาดใหญ่ ที่เธอสามารถเข้าไปได้

ฟุบ!!

เมื่อเขาเดินเข้าไปจนถึงทางตัน

เธอก็หายไป!