ฉัน“ปาริฉัตร“ เรียกสั้นๆปลาก็ได้ ฉันอายุ26ปี อาชีพปัจจุบันเป็นแม่บ้านของโรงแรมห้าดาวในจังหวัดที่โด่งดังเรื่องแหล่งท่องเที่ยวแถวภาคใต้ของประเทศไทย

น้าสาวดูแลฉันตั้งแต่พ่อกับแม่เสียไป ส่งให้เรียนจนจบปริญญา แต่ทุกอย่างไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ ทำงานแลกค่าเทอม ค่าขนมค่ะ ประหยัดๆสุด อยากได้อะไร หรืออยากเที่ยวไปได้นะ แต่หาเงินไปเองจ้า พอจบก็เนรเทศตัวเองออกมาจากการดูแลของน้า เพราะคำดูถูกเหยียดหยามจากน้าเขย ยังพยายามจะปล้ำฉันตั้งหลายครั้ง น้าไม่เคยจะเชื่อคำพูดฉันเลย ทำให้ทะเลาะกันบ่อย จนน้าเอ่ยปากไล่ฉันอย่างกับหมูกับหมา ก็ออกสิค่ะ ขุมนรกแบบนั้น แต่อย่างน้อยเขาคือผู้มีพระคุณ คอยตอบแทนทีหลังแล้วกันเนอะ ส่วนการตายของพ่อกับแม่ก็เป็นเพราะฉัน ลูกตัวซวยคนนี้แหละ!

ฉันเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน มีที่สนิทมากๆไปไหนไปกัน ก็มี ชิก(มันเป็นทอมบอยนะจ้ะ)หล่อ ขาว กวนตีน กับ จุ๊บ(แฟนมัน)ตัวเล็ก น่ารัก แต่ปากหมา ที่มัน2คนเป็นแฟนกันได้เพราะปากดีเหมือนหล่ะมั้ง ฉันคบกับพวกมัน2คน ตั้งแต่เรียนมหา’ลัย ยันทำงานอ่ะ ไม่ยักจะเบื่อพวกมัน เข้าเรื่องเลยนะอ้อยอิ่งมานาน

ฉัน ชิก ทำงานที่โรงแรมด้วยกัน ตั้งแต่เรียนจบ ส่วนจุ๊บยังเรียนไม่จบ อยู่ปี4แล้ว เรา2คนทำงานกันคนละแผนก ฉันพนักงานทำความสะอาดห้องพัก ส่วนชิกเป็นพนักงานครัว เจอกันบ่อย เพราะเราเป็นรูมเมทกัน แต่ชิกมักจะไปนอนกับจุ๊บซะมากกว่า ฉันเฉาอยู่ห้องคนเดียวประจำ ทำใจเพื่อนมีแฟนไง๊

วันนี้วันหยุดของฉันและชิก เรามันจะได้หยุดพร้อมกัน ถึงจะคนละแผนกก็เถอะ และธรรมดาของวันหยุด ชิกชอบปล่อยฉันให้อยู่ห้องคนเดียว มันพาน้องจุ๊บคนสวยของมันไปดูหนัง เที่ยว กินของอร่อยในห้าง ส่วนอิเพื่อนส่วนเกินก็อยู่ห้องตามระเบียบ ถามว่าทำไมไม่ไปเป็นกางขวางคอมัน2คน เหอะเหม็นความรักของมัน กขค.ทำอะไรพวกมันไม่ได้ค่ะ ส่วนฉันเองช่วงนี้ต้องประหยัดด้วย(จริงๆก็ประหยัดมานานจนมันเป็นนิสัยอ่ะ) อีกอย่างฉันก็โสด โสดสนิทมา4ปีเต็ม ไม่ไปให้ตัวชำใจเล่นหรอก

ปลาหรือฉันเป็นผู้หญิงตาโต ปากนิดจมูกหน่อย ผิวสองสีแบบคนสุขภาพดี สูง 165 นน.45 หุ่นดีช่ะม่ะ ใช่ฉันเป็นหุ่นดีอันนี้ยอมรับ เพราะหน้าอกที่แม่ให้ คัพc สะโพก36 เอว27 และก็นั่นแหละทำให้ฉันเกลียดตาผู้ชายที่ชอบมองหน้าอกเป็นพิเศษ ฉันมักจะปิดบังหุ่นของตัวเองโดยการใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ แต่งตัวเชยๆ พร้อมกับแว่นสายตาบนหน้า ฉันสายตาใส่สามร้อยกว่า แพ้แสง แถมเอียงอีกต่างหาก จนเป็นภาพจำของทุกคนที่เห็นฉัน อิป้าแว่น ถามว่าแคร์ไหม ไม่เลย ตราบใดที่โรงแรมยังจ่ายเงินเดือนให้ฉัน ฉันไม่จำต้องแคร์ทั้งนั้น

กริ้งๆๆๆๆ กริ้ง

เสียงโทรศัพท์ของฉันดัง เมื่อฉันออกมาจากห้องน้ำหลังจากทำธุระส่วนตัวตอนเช้าเสร็จ

“P’som” พี่ส้มพี่แผนกฉัน มีตำแหน่งเป็นชุปเปอร์(คนคุมงานแทนหัวหน้าอีกที) ฉันกดรับ กรอกเสียงหวานไปให้พี่ส้มทันทีที่รับสาย

ฉัน:หวัด”ดีค่ะพี่ส้มคนสวย คำที่เราทักทายกันทุกวัน

พี่ส้ม:จ้ะปลา พี่ไม่ได้โทรมากวนเราใช่ไหม พี่ส้มตอบมาเสียงใส

ฉัน:ไม่กวนค่ะ คุยได้จ้า มีอะไรด่วนรึเปล่าคะพี่ส้ม ถึงโทรหาปลา

พี่ส้ม:พรุ่งนี้ปลามาทำงานใช่ไหมจ้ะ มีเรื่องอยากให้ปลาช่วยหน่อยจ้ะ ปลาช่วยไปทำความสะอาดห้องVIPชั้น32 ให้พี่หน่อยได้ไหม พี่ติดธุระนะจ้ะเลยจะลางานต่ออีก2วัน

ฉัน:0o0 ทำไมถึงต้องเป็นปลาหล่ะค่ะ พอดีปลามีห้องที่รับผิดชอบอยู่แล้ว15ห้อง ปลากลัวไปทำไม่ทันนะคะ ฉันจะไม่ตกใจเลย ถ้าชั้นนั้นไม่ใช่ชั้นผู้บริหารของโรงแรม ถึงฉันจะเคยไปช่วยพี่ส้มทำความสะอาดห้องVIPบ่อยๆ แต่ครั้งนี้เป็นฉันที่ต้องไปทำความสะอาดคนเดียว แถมยังเป็นชั้นของผู้บริหาร ห้องกว้างกินพื้นที่ทั้งชั้น มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบวงจร เหมือนยกบ้านทั้งหลังไปตั้งอยู่ชั้น32ของโรงแรม5ห้าอ่ะ ที่สำคัญทิปหนักมาก

พี่ส้ม:พี่ไว้ใจเรานะสิ พี่ไม่ไว้ใจคนอื่น เราอ่ะทำงานเรียบร้อย เข้าตาพี่สุดแล้ว ช่วยพี่หน่อยนะ 2วันเอง พี่กลับไป พี่จะไปรับห้องต่อเราเอง ส่วนห้องของเราที่รับผิดชอบอยู่ พี่จะให้แจง(เพื่อนร่วมแผนกฉันแต่เราไม่ค่อยถูกกัน เพราะแจงหาว่าฉันไปอ่อยผู้นาง)มาช่วยรับไป5ห้อง ปลาทำทันอยู่แล้ว พี่เชื่อใจเรา

ฉัน:แต่... ฉันทำได้อยู่แล้ว สบายอีกด้วย แต่ติดที่ต้องโยนห้องตัวเองไปให้คนที่ไม่ค่อยลงรอยกัน เฮ้อออ

พี่ส้ม:ปลาทำเถอะนะ พี่ไว้ใจเราคนเดียวจริงๆ ผู้บริหารหลักด้วยที่เข้าพัก พี่ไม่อยากให้ผิดพลาดนะ นะปลานะ ช่วยพี่หน่อย พี่ส้มมาเป็นชุด ฉันก็ต้องยอมสินะ

ฉัน:ก็ได้ค่ะ ปลาจะรับทำห้องVIPค่ะ 2วันนะคะ จำใจยอมรับ เพราะทิปหนักด้วยนี่ก็เป็นเหตุผลด้วย(หน้าเงินนะฉัน)

พี่ส้ม:ขอบใจน้าปลา งั้นแค่นี้ก่อนนะ พรุ่งนี้อย่าลืมห้องVIPพี่นะ เสียงดีใจจนเว่อร์ของพี่ส้มดังออกมาจากโทรศัพท์ จนฉันต้องเอาออกห่างจากหู จะดีใจอะไรขนาดนั้น

ฉัน:ค่ะพี่ส้ม พี่ส้มก็วางสายไป แต่ฉันนี่สิ รู้สึกแปลกๆแห๊ะ

วันทำงานของฉัน

ตากะตุกแต่เช้าเลยนะ ฉันพึมพำกับตัวเอง พร้อมกับถือผ้าเช็ดตัวเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ ไม่ถึง20นาที ฉันอยู่ในชุดที่พร้อมออกไปทำงาน ทำไมเร็วใช่ไหม ก็ฉันไม่แต่งหน้า ขี้เกียจง่ะ ทาครีมบำรุงก็พอ ไม่ลืมหยิบแว่นตาคู่ใจ ตรงไปโรงแรมเลย

ฉันเข้างานเป็นกะ 12:00-22:00น. พัก1ชั่วโมง