สวัสดีทุกคนคร้าาาาา ผลงานนี้เกิดจากการอ่านนิยายแนวซอมบี้มากเกินไปของเราเอง 

xxxxxx คำเตือน xxxxxx

1. เราเขียนตามจินตนาการนะ

2. คีบอร์ดเราพังทำให้พิมพ์ลำบากมาก

3. เม้นท์ให้ด้วยละถ้าเข้ามาอ่านแล้ว

เกริ่นจ้า

 มันก็ปกติแหละที่เวลาเจอซอมบี้ทุกคนจะหนีไปอย่างเงียบ เพราะมันไวต่อเสียง หากไม่หนีก็ต้องสู้ เพื่อให้มีชีวิตรอดต่อไปได้ แต่เดี๋ยวก่อนถ้าคุณสู้ไม่เป็นขอแนะนำนะ ไปหาคนที่สู้เป็นซะ ทำตัวให้มีประโยชน์เขาจะได้ไม่ทิ้งคุณให้ซอมบี้กินกลางทาง 

ส่วนผมนะหรอ คงรอที่หอพักเฝ้ามองคนที่ดิ้นรนมีชีวิตอยู่ดิ้นรนจนถึงวินาทีสุดท้ายละนะ เรื่องอาหารหรอ? ไม่ต้องห่วงหรอก หอพักที่อยู่มีร้านโชว์ห่วยอยู่ข้างล่าง ส่วนเจ้าของอะ คงโดนกินไปละ  วันก่อนเห็นเดินตามฝูงซอมบี้ไปทางโรงพยาบาลใกล้ๆ แถมแถวนี้อพยพกันเร็วเลยมีคนตายไม่เยอะ พ่อแม่ผมก็อยู่ที่ต่างจังหวัด โชคดีของที่บ้านที่ซอมบี้ระบาดอยู่แค่แถบเมืองที่มีการท่องเที่ยวสูง ทำให้พื้นที่ต่างจังหวัดปลอดภัยกว่ากรุงเทพมหานครด้วยซ้ำ

     ไม่ใช่ว่ามออกจากกรุงเทพฯไม่ได้ แต่เพราะคนหนึ่งทำให้ผมไม่ยากไปไหน เขาเป็นผู้รอดชีวิตที่อยู่หอพักตรงข้ามผม ช่วงที่มีข่าวซอมบี้อาละวาดเขาเป็นูนำที่ช่วยเหลือทุกคน ไม่ยอมอพยพไปพร้อมคนอื่น เพราะอยากอยู่ช่วยเหลือคนที่รอดชีวิตในพื้ที่แถวนี้ คอยสู้กับซอมบี้และหาอาหารมาเลี้ยงคนที่ย้ายมาขอความช่วยเหลือ ผมว่าชีวิตของเขาน่าติดตามมาก การได้เห็นเขาทุกวันทำให้มใจชื่นรู้สึกปลอดภัยแมไม่ได้ไปพักอาศัยอยู่กับกลุ่มของพวกเขา

     ทว่าช่วงเวลาี่รู้สึกปลอดภัย็สิ้นสุดลง เขาต่อสู้และได้รับบาดเจ็บ กลุ่มคนที่เหลือเลือกที่จะไปที่ศูนย์อพยพ ทิ้งให้เขาค่อยกลายเป็นซอมบี้ต่อหน้าต่อตาของผม 

ทำใมนะ เขาก็ตายแล้ว ทำไมผมถึงไม่ไปจากที่นี้ ทำไมนะ 

ทำไม

---------------------------------------------------------------------------------

แจ้งค่ะ นักเขียนได้แต่งลงเด็กดีด้วย นามปากกาคือ ikna2

สำคัญค่ะ อ่านละเม้นท์ด้วยนะ