- อาโป -

"ผลไม้มาแล้วจ้า ผลไม้มาแล้ว เชิญเข้ามาเลือกซื้อกันได้ตามสบายเลยจ้า แต่ถ้าเลือกแล้วไม่ซื้อ มีตายกันไปข้างแน่นอนจ้า"

"พี่อาโปฮะ ผมขอถามถามไรหน่อย"
"อะไรของมึงไอ้ไม้ กูจะขายของ"
"ฟักทอง นี่เป็น ผัก หรือ เป็นผลไม้กันแน่ ร้านขายผลไม้ก็มี ร้ายขายผักก็มี"
"เอาที่มึงสบายใจอะ ถ้ามึงกินสด แม่งก็เป็นผลไม้ ถ้ามึงเอาไปผัดไข่ แม่งก็เป็นผัก ถ้ามึงเอาไปใส่สังขยา แม่งก็เป็นขนม ถ้ามึงกินแก้โรค แม่งก็เป็นสมุนไพร"
"แต่ที่ผมเรียนมา มันน่าจะเป็นผลไม้ เพราะมันเป็นส่วนของผล ถ้าเป็นใบเป็นต้น ค่อยน่าจะเป็นผักหน่อย ผมว่า พี่อาโปควรไปอ่านหนังสือ ก่อนจะมาขายผลไม้นะฮะ"
"อ้าว ! ไอ้นี่ มึงอย่ามาวิชาการกับกู กูไม่รู้ ไม่สนใจเว่ย เค้าให้กูมาขาย กูก็ขายลูกเดียว"
"ก็หลายลูกนี่ครับ หนึ่ง สอง สาม โห สิบแน่ะครับ"
"ไอ้ไม้!"

"เอ้อ แล้วฟักทองแกงบวดนี่ ถ้าอย่างผม ยังไม่เคยบวช ผมแกงกินเองได้มั๊ย แต่เดี๋ยวปิดเทอมนี้ผมบวชย้อนหลังให้"

"เอาอย่างนี้นะ! มึงซื้อกูก่อน ซักลูกสองลูก กูจะตอบมึงทุกคำถามเลย ไม่ว่ามึงจะถามเอาฮา หรือ ถามหาห่าอะไร กูจะตอบแม่งให้หมด"

"แล้วทำไมเค้าต้องเรียกว่าฟักทองล่ะฮะ มันก็ไม่ได้เป็นสีทอง หรือว่า ถ้าฟักข้างในออกมา แล้วจะได้ทอง ผมอยากรู้จริงๆ นะพี่อา.."

"ไอ้ไม้!! กูพายเรือขายของอย่างเดียว ก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ยังจะถามอะไรมากมาย กูตอบมึงนี่กูก็เหนื่อยนะเว้ย"

"เอ่อ แล้วถ้าผมขอฟรีลูกนึงได้มั๊ย ผมไม่มีตังค์"

"เออ!! มึงอยากได้อะไร มึงเอาไปเลยนะ ถุงอยู่นู่น มึงหยิบไปให้หมด เรือกูจะได้เบาซักที พอมึงได้แล้ว มึงรีบไปเลยนะ ก่อนที่กูจะ..."

บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ฟิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ซู่!!!
"เฮ้ย!! ไอ้เมฆ!! ขับเรือแบบนี้ ไม่เคยตายเหรอวะ กูเปียกหมดเลย แม่งเอ๊ย!! ไอ้ไม้!! กูฝากเรือเดี๋ยว กูขอตามไปแก้แค้น พ่อมึงก่อน เดี๋ยวเถอะมึง เดี๋ยวก่อน!!"

"พี่โป อย่าทำอะไรพ่อผมเลย อีกอย่าง ตามไปก็ไม่ทัน พ่อเมฆของผม เค้าขับเรือไปนู่นแล้ว เร็วเหมือนตอนที่ผมแข่งวิ่งที่โรงเรียนเลยฮะ"

"หุบปาก!! ไม่งั้นกูจะเอาฟักทองยัดปากมึง คนอย่างไอ้โป ใครมีบุญคุณต้องรักให้เหมือนแฟน หากมีแค้นต้องรีบแก้ ยกเว้น วันพระ!! แล้ววันนี้ก็ไม่ใช่วันพระ ไอ้ไม้หลบไป!! นี่มันเรื่องระหว่างกูกับพ่อมึง มึงไม่เกี่ยว!! "

- ครูดา -
"น้องมิ้งคะ วิ่งค่ะลูก วิ่งเหยาะๆ รอบสนาม ดูซิ เพื่อนๆ เค้าวิ่งกันหมดแล้ว น้องมิ้งต้องไปวิ่งกับเพื่อนนะคะ"

"น้องมิ้งคิดถึงย่า คิดถึงพี่ไม้ คิดถึงพ่อเมฆ น้องมิ้งอยากกลับบ้าน"

"ไม่เอานะคะ คนดี น้องมิ้งต้องเรียนหนังสือ ต้องออกกำลังกาย อย่าทำให้ทุกคนเป็นห่วงนะคะ"

"ฮือๆ ครูดาใจร้าย ครูดาใจร้าย ฮือ เหมือนแม่มด"

"โอ๋ๆ ครูดาไม่ได้ใจร้ายเลยนะคะ มาๆ เดี๋ยวครูกอดปลอบนะคะ โอ๋ๆ แต่ยังไง น้องมิ้งก็กลับบ้านไม่ได้นะคะ"

"ครูดาครับ โจ๊ก กับ ต่อ หยิกกันอีกแล้วครับ"

"น้องมิ้ง เดินตามครูดามานี่นะคะ ส่วนโจ๊ก ต่อ ถ้าไม่หยุดหยิกกัน ครูจะตีแล้วนะ"

"ก็เค้าทำต่อก่อน"

"นั่นแหละค่ะ ครูบอกให้หยุด ก็ต้องหยุด"

"โจ๊กไม่หยุด"

"น้องมิ้ง ครูขอยืมไม้บรรทัดในกระเป๋านักเรียนก่อนนะคะ"

"ครูดาจะตีเหรอ"

"เด็กดื้อก็ต้องตี ครูเคยบอกแล้วใช่มั๊ย"

"ไม่เอาไม่ตี"

"งั้นก็หยุดหยิกกัน แล้ววิ่งตามเพื่อนๆ ไป"
"น้องมิ้งอยากกลับบ้าน"

"วิ่งก่อนค่ะ ถ้าน้องมิ้งวิ่งครบสองรอบ ครูดาจะพาไปส่งที่บ้าน"

"ครูดาต้นกล้าฉี่รดกางเกง"

"เฮิ้มมมมม เอาไงดีนะ เอ่อ ครูแก้วคะ ครูแก้วมาช่วยดาหน่อยนะคะ"

"มาแล้วค่ะครูดา แก้วมาช่วยแล้ว ไหวมั๊ยคะเนี่ย"

"ดายังปรับตัวไม่ค่อยได้ รบกวนครูแก้วช่วยดูเด็กๆ ก่อนนะคะ เดี๋ยวดาพาต้นกล้าไปเปลี่ยนกางเกงก่อน"

"ครูดาทำเป็นด้วยเหรอคะ เห็นห้าวๆ แก้วคิดว่า ทำเรื่องแบบนี้ไม่ได้ซะอีก"

"เป็นสิคะ ยังไงดาก็ต้องหัดทำไว้ เพราะซักวันดาก็ต้องมีลูก จะได้เลี้ยงลูกได้ค่ะ"
"อ๋อ ครูดา หมายถึงว่า ครูดาจะให้แฟนครูดาไปทำกิ๊ฟ โดยขอสเปิร์มจากธนาคาร แบบที่เค้าทำกันใช้มั๊ยคะ"

"เอ่อ เดี๋ยวก่อนนะคะ ครูแก้วหมายถึง..."
"ก็ครูดา เป็นทอม ไม่ใช่เหรอคะ "

"คะ!!! เอ่อ ครูแก้ว ครูแก้ว ว่ายังไง นะคะ"