“เลือดหนึ่งลิตรฉันรับซื้อที่สองหมื่นบาท แก้วตาเหมาสองข้างแปดหมื่น ย้ำว่าเหมา กระดูกเก้าหมื่น” ไม่จำเป็นต้องกางแผ่นพับก็จำได้ขึ้นใจ จะเป็นนายคนก็ต้องรู้จักเรียนรู้ ไม่ใช่ขี้หมูขี้หมาที่ขึ้นมาสูงสุดได้เพราะแค่หน้าตาดี อาชามีสมองและมีฝีมือ เสียงลือเสียเล่าอ้างยังบอกอีกว่ามีเสน่ห์เหลือร้าย ระหว่างพูดก็นั่งสบสายตาคู่สนทนาตลอด

“ปอดฉันให้ได้มากสุดห้าแสน แต่นายต้องไม่เคยสูบบุหรี่มาก่อน ส่วนตับขาดตัวสองแสน หรือถ้านายอยากขายเป็นอวัยวะอย่างอื่นก็ลองเสนอมาได้ ฉันจะให้ราคาตามสม…”

“แล้วถ้าฉันขายทั้งตัวล่ะ” เสียงหวานแทรกขึ้นมากลางคัน ถามหน้าตายสยบได้ทุกความเคลื่อนไหว

อาชาพยายามจะตีความหมาย หมายความว่าจะขายอวัยวะทุกชิ้นในร่างกายน่ะเหรอ ขอรอฟังอีกรอบชัด ๆ

“หมายถึงขายตัวน่ะ”

คราวนี้พ่อค้าอวัยวะได้ยินถนัดเต็มสองรูหูก่อนจะรู้สึกว่าประเมินอีกคนต่ำไป เห็นหน้าซื่อตาใส ดูท่าจะร้ายใช่เล่น

“…ขายตัวให้กับนาย”