Fierce Doctor

#หมอดุ

ความผิดพลาดในคืนนั้น...
ทำให้ฉันต้องมาแต่งงานกับ ‘อาสูร’
มันจะไม่เป็นอะไรเลย ถ้าเขาไม่ใช่ ‘อาแท้ๆ’ ของฉัน
แถมเขายังชอบพออยู่กับ ‘เพื่อนสาวคนสนิท’ ของฉันอีกต่างหาก
งานนี้คงไม่ราบรื่นอย่างที่คิดไว้แน่ๆ

“อย่ามาแตะนะ แสนซนไม่ให้แตะ ไปแตะม่านฟ้าที่รักของอาสูรนู่น”
“ที่รักบ้าอะไร แล้วจะทุบทำไมนักหนา!”
“ปล่อยนะ แสนซนไม่ให้อาสูรแตะ! รังเกียจจะแย่แล้ว”
“รังเกียจ? หึ! พิสูจน์กันหน่อยไหมล่ะ”

“ถามทำไมไม่ตอบ?!” อาสูรถามย้ำอีกครั้งแถมยังเริ่มหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ ยังจะมาถามอีก แสนซนโป๊อาสูรก็ต้องออกไปสิคะ อีกอย่างแสนซนจะไม่ตอบ แสนซนจะไม่สนใจอาสูร จะไม่คุยกับอาสูรแล้วแหละ  

“....” ฉันพยายามโยกตัวหลบมือใหญ่ที่เอื้อมมาจับข้อเท้าฉันเพื่อพลิกดูร่องรอยบาดเจ็บ ไม่เอา อาสูรเอามือออกไป อย่ามาแตะนะ แสนซนไม่อยากให้อาสูรแตะ!! มือใหญ่เอื้อมมาแตะที่ข้อเท้าฉันเบาๆ ฉันจึงสะบัดข้อเท้าออกจากมือใหญ่นั่นทันที เท่านั้นยังไม่พอฉันรีบหมุนตัวหันหน้าหนีเขาพร้อมทั้งสะบัดหน้าหนีเขาด้วยความไม่พอใจ

“เป็นบ้าอะไร!!” อาสูรทำท่าทางฟึดฟัดแล้วบีบเข้าที่ต้นแขนฉันอย่างแรง ก่อนจะบังคับให้ฉันหมุนตัวไปหาเขา ไม่ต้องมาขมวดคิ้วใส่แสนซนเลยนะ ปล่อยมือเลย แสนซนโป๊แบบนี้อาสูรจะมาแตะตัวแสนซนแบบนี้ไม่ได้

ปึกกกกก

ฉันใช้มือที่ว่างอยู่ทุบไปที่ต้นคอของอาสูรอย่างแรง เพื่อให้เขาปล่อยแขนฉัน แต่เขากลับเพิ่มแรงบีบที่ต้นแขน แถมกระชากตัวฉันเข้าไปใกล้มากยิ่งขึ้น เจ็บนะ อาสูรบ้า ฉันหลับตาปี๋ก่อนจะไล่ทุบเขาไปทั่ว ทั้งต้นคอ หน้าอกหัวไล่ ต้นแขน เพื่อให้เขารู้ว่าฉันไม่พอใจที่เขามาแตะตัวฉันแบบนี้

“แสนซนไม่ให้อาสูรแตะ!! ปล่อยนะ รังเกียจจะแย่แล้ว!!” ฉันตะโกนออกไปพร้อมทั้งดิ้นหนีจากสัมผัสของคนร่างสูงเป็นพัลวัน แต่ยิ่งดิ้นก็ดูเหมือนจะยิ่งทำให้คนเขาโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ

“รังเกียจ? หึ!! พิสูจน์กันหน่อยไหมล่ะ!!”