บอกไว้ก่อนว่า เรื่องนี้ไม่ดราม่านะจ๊ะ และเรื่องนี้ก็เป็นเพียงเรื่องแต่งอีกเช่งเคย

แค่มีคำโปรยอันแสนดราม่า

ลูกตะกั่วเจาะตรงกลางอกพอดิบพอดี ฉันรู้สึกเสียวแปลบเมื่อมันวิ่งผ่านทะลุร่างกายของฉัน เป็นการเลือกเป้าหมายที่ไม่ค่อยฉลาดซักเท่าไหร่ ที่จริงเค้าควรจะยิงฉันที่หัวถึงจะถูก น้ำตาของฉันไหลพรากลงสองข้างแก้มตั้งแต่เมื่อใดไม่ทราบ ดวงตาของฉันเริ่มพร่ามัวด้วยม่านแห่งน้ำตา เสียงของผู้คนที่แสนวุ่นวายนั้นเหมือนว่ากำลังห่างไกลออกไปจากตัวฉันทุกที ทุกที....ใช่มั้ย ฉันกำลังจะเดินทางข้ามผ่านไปยังอีกโลกหนึ่ง โลกซึ่งถูกละทิ้งจากลมหายใจ

มือคู่หนึ่งเกาะกุมมือของฉันไว้และวางลงบนหน้าอกเหนือจุดที่เรียกว่าหัวใจของฉัน มือนั้นยังอุ่นเหมือนเคยแต่สั่นเทาเหลือเกิน ฉันมองไม่เห็นใบหน้าของเธออีกแล้ว เสียงสะอื้นไห้ของเธอก็ค่อยๆ จางลงทุกที

“ฉันอยากปกป้องเธอนะ อยากจะปกป้องเธออีกครั้งในฐานะ.... ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง”