แบมแบม กันภิมุกต์ ภูวกุลคือชื่อของผม ผมเป็นไอดอลบอยกรุ๊ปของค่าย JYP และทำหน้าที่แรปเปอร์ในวงที่ชื่อว่า GOT7 นอกจากนั้นผมยังเป็นแฟนของพี่ใหญ่ที่สุดของวง GOT7 ซึ่งก็คือมาร์ค หนุ่มเมกันบอย แต่ว่าความรักของเราตอนนี้ มันยังเป็นความรักอยู่รึเปล่านะ?

“พี่มาร์คๆ ดูนี่สิ”

“พี่ไม่ว่างแบม..อย่าเพิ่งมากวนได้ไหม!!”

“แบมขอโทษ”

“พี่มาร์ค..ทำไมเดี๋ยวนี้พี่ไม่คุยกับแบมเลยล่ะ”

“พี่ยุ่งอยู่…อย่ามางี่เง่านะแบม”

“แบมแบม..เราเลิกกันเถอะ”

“ไม่นะ!! ทำไมเราต้องเลิกดันด้วย..ฮึก..”

“เราเป็นไอดอลนะแบม..เราไม่ควรรักกัน”

“ฮึก..ถ้าเราไม่ควรรักกัน..แล้วพี่มาร์คมาจีบแบมทำไม!! มาทำให้แบมรักทำไม!! แบมเกลียดพี่มาร์ค!! ถ้าแบมเลือกได้แบมไม่อยากเจอพี่มาร์ค ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพี่ แบมจะไม่รักพี่”

นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่ผมพูดกับเขาก่อนที่ผมจะประสบอุบัติเหตุรถยนต์พลิกคว่ำ ตอนที่ผมเห็นแสงไฟที่ส่องเข้ามากับเสียงของคนใจร้ายที่ผมไม่อยากได้ยินที่ตะโกนเรียกอย่างร้อนรน ทำไมถึงได้มีสีหน้าที่เจ็บปวดแบบนั้นล่ะ ทำไมถึงร้องไห้ ทั้งๆที่ไม่ได้รักผมแล้วแท้ๆ ทำไมล่ะ…..

//มาร์ค//

ผมเห็นคนตรงหน้าค่อยๆปิดเปลือกตาลง ใบหน้าที่ผมชอบมองนั้นซีดขาวไปหมด แก้มนุ่มๆที่ผมชอบหอมชอบจับตอนนี้เปรอะไปด้วยเลือดที่ไหลย้อยลงมาจากศรีษะ ผมได้แต่ตะโกนเรียกคนที่ผมรักสุดหัวใจ

“แบมแบม!! ได้ยินพี่ไหมแบม อย่าหลับนะแบมได้ยินไหม!”