18.38 น.

เฮ้อ...........เหนื่อยชะมัดในที่สุดเคสสุท้ายของวันนี้ก็ผ่านไปสักทีเหนื่อยเป็นบ้าหมอหนุ่มกล่าวในขณะที่กำลังขับรถกลับบ้านเเต่ในขณะที่เขากำลังขับนั้นเขาก็สะดุดตาเข้ากับชายร่างเล็กที่ฟุบตัวอยู่ข้างถนนเมื่อเขาเห็นเขาก็รีบจอดรถเเล้วลงไปดูร่างเล็กที่กำลังสลบอยู่ที่พื้นถนนเขาตรวจสอบร่างกายร่างเล็กเขาก็ไม่พบเเผลอะไรบนร่างเล็กเขาจึงอุ้มร่างเล็กขึ้นรถเพื่อจะพาร่างเล็กไปตรวจสอบอย่าละเอียดที่โรงพยาบาลเเต่ในขณะที่เขากำลังจะวางร่างเล็กลงที่เบาะรถร่างเล็กกลับรู้สึกตัวเเล้วร้องโวยวาย

''อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!''

''นายเป็นใครจะทำไรฉันเนี้ยออกไปนะ''

เห้ยเดียวฉันไม่ได้จะทำไรเลยเเค่จะพานายไปโรงพยาบาลเเค่นั้นเอง

ห๊ะ!โรงพยาบาล

เมื่อร่างเล็กได้ยินอย่านั้นจึงรีบพลักคนตรงหน้าออกเเล้ววิ้งทันทีเเต่มันก็ช้าไปเพราะในขณะที่ร่างเล็กกำลังจะวิ่งเขาก็โดดจับข้อมือไว้ร่างเล็กพยายามจะดิ้ดสุดชีวิตเเต่ในขณะที่เขากำลังดิ้ดร่างเล็กก็รู้สึกหน้ามืดจนเซล้ม

โอ้ย!

เห้ยนายเป็นอะไรมั้ย

มะ ไม่เป็นไรร่างเล็กกล่าว

ไม่เป็นไรได้ไงนี้นายไม่ไหวเเล้วนะ

ไปโรงพยาบาลเถอะ

ไม่ไปน่ะ!!!

เเล้วร่างเล็กก็สลบไปอีกรอบ

เฮ้อถ้าจะขับรถวนไปที่โรงพยาบาลอีกรอบก็ไกลพอสมควรงั้นก็ช่วยไม่ได้ไปห้องฉันเเทนเเล้วกัน

เขาจึงอุ้มร่างเล็กขึ้นรถอีกครั่งเเล้วขับตรงไปที่ห้องของเขาพอถึงห้องเขาก็วางร่างเล็กลงบนเตียงเเล้วจัดการเช็ดตัวให้ร่างเล็กเเล้ว

เห้อ.........วันนี้มันเป็นวันไรของฉันเนี้ยวุ่นวายสุดๆ

เขาบ่นพึมพรำอยู่สักพักก่อนจะเดินเเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำพออาบน้ำเสร็จเขาก็เดินไปที่โซฟาข้างเตียงเเล้วทิ้งตัวลงนอนอย่างเหนื่อยล้า