คำโปรย...

อึก! เสียงแผ่นหลังกระแทกลงอย่างแรงบนฝาผนังห้องที่ของตัวเองทำให้ร่างบางนิ่วหน้า พยายามขืนตัวหลุดพ้นจากการเกาะกุมของคนตรงหน้า

"พี่เพลิง"...

“พี่เพลิง!!...เข้ามาทำไมห้องเอยค่ะ..ปล่อยเอย..เอยเจ็บ” เมื่อขัดขืนแล้วไม่เป็นผลร่างบางจึงหันไปเจรจากับคนตรงหน้าแทน

“ฉันไม่มีน้องอย่ามาเรียกฉันว่าพี่..บอกกี่ครั้งทำไมไม่จำ” ความโกรธทำให้ร่างสูงกดไหล่คนตัวเล็กอย่างแรง

“ปล่อยก่อนค่ะเอยเจ็บ”

“เจ็บ...หึ!...ทีฉันจับเธอเจ็บแล้วทีไอเหี้ยนั้นจับละ..ขัดขัดขืนมันอย่างนี้มั้ย..หรือชอบให้ผู้ชายจับ ลูบคลำ..ถ้าชอบแบบนินฉันจะสนองให้!!!” ร่าสูงตะคอก จบก็ฝังจมูกลงบนซอกคอขาวของร่างบางตรงหน้า ฟันคมเม้มขบจนเป็นรอยไม่สนว่าร่างบางจะเจ็บแค่ไหน ใบหน้าคมไต่ลงมาจากซอกคอไล่ลงมาจนหยุดอยู่หน้าทรวงอกสวย ไม่รอช้ามือใหญ่เอื่อมไปกระชากกระดุมชุดนักเรียน และชุดชั้นในตัวน้อยลอยติดมือมา เขาคว้างทิ้งอย่างไม่สนใจ เพื่อนตรงหน้ามีอะไรที่ดึงดูดความสนใจมากกว่าคอนนี้เขาโกรธจนน้ามืดไปหมดแล้ว