นอกจากคำว่า

“ไสหัวไป”

“ไปให้พ้น”

เขาก็แทบจะไม่พูดคำอื่นกับฉันเลย

"ยังจะตามมาอีก!"พี่ชายหันหลังขวับจ้องหน้าฉันเขม็ง แถมกระชากเสียงด้วยความโมโห...

"....."ฉันแค่เป็นห่วง....

"เธอแม่งโคตรเกะกะ ไปให้พ้นหน้าซักทีได้ปะวะ!"ยังไม่ทันได้พูดอะไรเขาก็ก้าวขายาวๆเอื้อมมือดันไหล่ฉันอย่างแรงจนเซหงายหลังล้มลงไปกองกับพื้น ฉันกัดริมฝีปากตัวเองข่มใจไม่ให้ส่งเสียงร้องออกมา

ฉันรู้นะว่าพี่ชายไม่ชอบคนอ่อนแอ

ความเจ็บโลดแล่นไปทั่วร่างกาย อุ้งมือทั้งสองมีเลือดซึมออกมาอย่างเห็นได้ชัด พี่ชายที่ยืนกอดอกค้ำหัวอยู่ตรงหน้าก็ไม่มีทีท่าจะใยดีน้องเลย...

ใจร้าย

พี่ชายคนนี้ใจร้ายเกินไปแล้ว

แต่ฉันรักไปแล้ว จะให้ทำไงได้...